Όλες οι βαριές δουλειές περνούσαν από τα χέρια τους. Ο αρχηγός τους, ο χαμάλμπασης, ασκούσε διοικητικά και δικαστικά καθήκοντα. Αυτός ήταν,επίσης, υπεύθυνος για την κατανομή της δουλειάς. Οι χαλικούτες ζούσαν στην περιοχή του Κουμ Καπί, σε άθλιες καλύβες και σκηνές. Οι γυναίκες, που διακρίνονταν από τις άλλες μουσουλμάνες επειδή δεν κάλυπταν το κεφάλι τους με μαντήλι, πουλούσαν στους δρόμους στραγάλια, χαλβά και χόρτα.
Βογγούσε το ανθρωπομάνι στις άκριες του σκαλωτού δρόμου που οδηγούσε προς τα Τελάλικα, καθώς οι γηγενείς με το βαρύ διακαμό, αντάλασσαν παράδες, εμπορεύματα και ψυχές, φερμένες από τις βόρρειες ακτές της Αφρικής. Κάθε τόσο κάποιος σκεδιασμένος γέροντας, αποκαμωμένος από το φόρτο των χρόνων δρασκέλιζε απορρημένος την πολύψυχη αγορά, με τα μπαχάρια και τα λογής
εμπορεύματα, στοιβασμένα καταγής, ανάμεσα στα ορθάνοιχτα πορτόφυλλα.
Στους ακάθαρτους δρόμους του Κουμ Καπί ζητιάνευαν ανθρωπιά οι χαλικούτηδες της λύπης, σαν όλους τους κατατρεγμένους που κοσμούν τον υδρόγειο καμβά. Αναθίβαζαν τις φλογισμένες μνήμες της πατρογονικής τους γης και κάθε που ο βραδυνός ήλιος στελιωνόταν ολόλαμπρος στο συνηθισμένο μετερίζι του,
ακούγονταν οι αδύναμες φωνές τους να τραγουδούν για της Ναυκράτης τις εύφορες κοιλάδεςκαι λίμναζε η θλίψη στα βελουδωτά μάτια.
Περισσότερες φωτογραφίες στο
http://sadentrepese.blogspot.com/2009/11/blog-post_9709.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου