ΦΙΛΝΤΙΧΙΟΚΟΚΑΛΕΝΙΑ ΜΟΥ

-Φιλντιχιοκοκαλένια μου και νερατζαχειλού μου
και πέρδικά μου πλουμιστή, κι επήρες τον το νου μου.

-Ντα πέρδικά ’μ’ εγώ;

-Πέρδικα-ν-είσαι, μάθια μου, με τα πετούμενά σου
κι ελάβωσές μου την καρδιά με τα πεισματικά σου.

-Ντα πεισματαρού ’μ’ εγώ;

-Δεν είσαι συ πεισματαρού, μα ’γώ το λόγο λέω
γιατ’ ήκαμες τα μάθια μου και μέρα νύχτα κλαίω.

-Και γιάντα κλαις;

-Κλαίω το το κορμάκι σου απού ’ναι σαν το σύρμα,
στην πόρτα σας δα σκοτωθώ κι έχε το συ το κρίμα!
Λιουδάκης

Φώτο : 1971 Γραμβούσια Ροδουσάκη-Καπής