ΛΑΚΩΝ ΤΙΣ ΗΝΟΙΞΕ ΛΑΚΚΟΝ

Λάκων τις ήνοιξε λάκκον
ίνα πέσει άλλος Λάκων.
Κάποιος των αγροφυλάκων
ανεκάλυψε τον λάκκον.
Ούτω πως ο άλλος Λάκων
δεν εισήλθεν εις τον λάκκον.
Πλην, ως γνήσιος τις Λάκων,
ήνοιξε κι εκείνος λάκκον.
Έπεσε δε τρίτος Λάκων
εις τον νέον τούτον λάκκον,
κι όχι ο Λάκων ο τον λάκκον
ανορύξας, ον ο Λάκων
ήθελε να δει στον λάκκον.
Δια ταύτα πέμπτος Λάκων
ήνοιξε κι εκείνος λάκκον.

Κι επληρώθη ο τόπος λάκκων.
Κι ίνα εκφρασθώ ως Λάκων:
«Κάθε Λάκων κι έναν λάκκον»..

ΠΡΟΣΩΠΑ

Η καρδιά μου σήμερα δε μοιάζει με κανένα σύγνεφο χρυσό
που λαμπαδιάζει στο λιόγερμα,
μήτε με κανέναν άγγελο που στρώνει το τραπέζι μες
στα δέντρα του παράδεισου.
Τίποτα τέτοιο. Η καρδιά μου τώρα είναι φαρδί
χωμάτινο τσουκάλι
που μαγείρεψε χιλιάδες φορές για τους φτωχούς»
Και αλλού: «Είναι οι φτωχοί, οι δικοί μας, οι δυνατοί.
Είναι οι δικοί μας Χριστοί, οι δικοί μας άγιοι».«Πολλά πρόσωπα αλλάξαμε, πολλά, όχι προσωπεία.
Πίσω απ’ τα χίλια πρόσωπα κρυφτήκαμε. Μπλεχτήκαμε
με θεούς και μύθους, μ’ άλλους φωτισμούς, μ’ άλλους χρόνους
για να σκεπάσουμε το πρόσωπό μας το βαθύ, το πικρό, το αμετάβλητο,
το άφταιγο, το τιμωρημένο, το μόνο δικό μας...»

Το βλέμμα του ήτανε σαν το εσωτερικό μεγάλου ναού μέσα στη νύχτα.
Η κεντρική πύλη ανοιχτή. Σβησμένοι οι πολυέλαιοι. Μαντεύονταν
τα σκοτεινά μανουάλια ασάλευτα σ’ ένα βάθος αόριστο
κι οι μεγάλες ολόσωμες εικόνες που ευωδιάζουν απ’ την υγρασία,
κερί λιωμένο, μακρινή καπνιά, μύρτα και μαραμένα βάγια
εκείνη η μυστική ελευθερία κ’ η στενόμακρη κάθετη ορότητα.

Πῶς μᾶς θέλει ἡ «ἀληθὴς δημοκρατία»

Νὰ μὴν ἀκούω καὶ νὰ μὴ βλέπω νὰ πατῶ.
Νὰ μὴ νογάω καὶ νά ῾χω τὸ στόμα βουλωτό.
Νὰ μὴ μὲ φαρμακών᾿ ἡ μπόχα τοῦ καιροῦ μου.
Χωρὶς αὐτιὰ καὶ μάτια, μύτη καὶ μυαλό,
μουγκὸς νὰ πηαίνω, ὅποτε μοῦ ῾ρθει, πρὸς νεροῦ μου,
κι ἅμα τσινάει ὁ Γάϊδαρος νὰ μὴ γελῶ.
Καὶ σὰ μὲ καρυδώνουνε μουνοῦχο σκλάβο
οἱ Ἀμερικάνοι, ἐγὼ νὰ βλαστημάω τὸ Σλάβο.

Κώστας Βάρναλης

ΕΝΑ ΒΑΡΚΑΚΙ ΟΥΡΙΟΔΡΟΜΕΙ....

Εκατό μέτρα πιο ψηλά από τα νερά
……όλα τα σβήνει η ανάσα του ιωδίου.
Ο φάρος: μια αναίτια κουκκίδα στον Βορρά,

θαυμαστικό που ξέμεινε σε φράση χωρίς ύφος·
……στα νώτα του φράχτης ρηχός το φρούριο του Ρίου.
Κάτω απ’ τα πόδια σου προβάρει διαρκώς

η θάλασσα ρυτίδες. Γλάροι
……αναρριχώνται προς τον ήλιο σ’ ευθεία γραμμή
προτού δύσουν μεμιάς σε μιας σκιάς το ημίφως.Ένα βαρκάκι ουριοδρομεί. Ορτσάρει.
……Με το πανί του να φουσκώνει μοιάζει
πότε αερόστατο και πότε σαλιγκάρι.

Μια ποδηλάτισσα: σου γνέφει να περάσει.
……Οργώνει ο αέρας τον ανήφορο. Η ώρα ιδρώνει.
Βλέπεις το στήθος της. Βαρύ. Να λαχανιάζει.

Πάνω απ’ του κόλπου τα νερά μεσημεριάζει.

Κώστας Κουτσουρέλης

ΣΤΕΛΛΑ ΜΕΛΙΓΚΟΥΝΑΚΗ

"Η Αξία του τύπου"
"Η Ζωή μπροστά μου"
"Στο σχολείο"

"Τα αδέλφια"

Όλη η δουλειά της στο :
http://tsoumpasphotogallery.ning.com/profile/stellameligounaki
αλλά και στην δεξιά στήλη του μπλοκ !!!

ΓΑΙΔΟΥΡΑΚΙΑ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Έχω κουραστεί να γράφω τα ίδια και ίδια σχετικά με το παρκάρισμα στο ταρσί του Καστελλιού, οπότε σκέφτηκα να βάλω μια φωτογραφία του 1970 με την αγορά του τότε.
Τότε που έμπαιναν και τα γαϊδουράκια στην παλιά αγορά μας και η "πλάκα" στηνόταν αμέσως!
Σήμερα τα μοναδικά γαϊδούρια που μπαίνουν στην αγορά είναι κάτι ξερόλες που παρκάρουν όπου βρουν δημιουργώντας καθημερινό κυκλοφοριακό χάος. Γαϊδούρια κισσαμίτικα η νέα ράτσα!!

ΑΤΗΕΝS PHOTO FESTIVAL 09

Το εκθεσιακό πρόγραμμα του Athens Photo Festival 09 περιλαμβάνει 35 ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στις οποίες θα συμμετάσχουν περισσότεροι από 240 καλλιτέχνες από την Ελλάδα και τη διεθνή φωτογραφική σκηνή. Και η αρχή γίνεται με τις παρακάτω εκθέσεις:

Κατά κόσμον ενθύμιον
Κατερίνα Βαφειά, Νικόλας Βεντουράκης, Γιώργος Λέτσης, Λεωνίδας Δημακόπουλος, Αγγελική Δουβέρη, Θαλασσινή Δούμα, Άγγελος Καλτσής, Φάνης Λογοθέτης, Ινώ Μέη, Γεράσιμος Νεόφυτος, Άρης Ρουπίνας, Αγγελική Σβορώνου, Σπύρος Τσακίρης
Από τον πύργο του Άιφελ σε ασημένιο πλαστικό και την Αφροδίτη της Μήλου σε συνθετικό αλάβαστρο μέχρι το χέρι του τελευταίου γορίλλα της Αφρικής το σουβενίρ είναι συνυφασμένο με τέρατα κάθε είδους πραγματικά και αισθητικά. Τα γκροτέσκα εικαστικά σουβενίρ σε κάθε είδους art-shops και τα τουριστικά μπιχλιμπίδια στοιβάζονται στα ράφια ψαγμένων και μη τουριστών και φιλότεχνων περιηγητών σε ιδιωτικές συλλογές αμφίβολης αισθητικής. 13 Φωτογράφοι παρουσιάζουν τα δικά τους σουβενίρ ακροβατώντας μεταξύ αστείου και σοβαρού.Εγκαίνια: Tρ 22 Σεπτεμβρίου 2009
Tρ 22 Σεπτεμβρίου Δε 22 Οκτωβρίου 2009
taf -The Art Foundation
(Νορμανού 5, Μοναστηράκι, Ώρες λειτουργίας: Δε-Κυ 19:00-24:00, Τ 210 3238757)


Ζόρικα χρόνια
Michael Ruetz
Με τις φωτογραφίες του ο Michael Ruetz έχει καθορίσει όσο ίσως κανένας άλλος καλλιτέχνης την εικόνα του θρυλικού έτους 1968. Ο φακός του Michael Ruetz κατάφερε να συμπυκνώσει ιστορικές καταστάσεις σε διαχρονικές εικόνες, αλλά και να συλλάβει καθημερινές στιγμές, εικονογραφώντας ένα αίσθημα ζωής που έχει τώρα πια χαθεί. Πάνω απΆ όλα όμως οι φωτογραφίες του Michael Ruetz αποκαλύπτουν εκείνο το ιδιαίτερο κλίμα ανατροπής και νέου ξεκινήματος, απελευθέρωσης και χειραφέτησης.
Εγκαίνια: Πα 25 Σεπτεμβρίου 2009, 21:30
Πα 25 Σεπτεμβρίου Πέ 29 Οκτωβρίου 2009
Goethe-Institut Athen
(Ομήρου 14-16, 106 72 Αθήνα, Τ 210 3661000, Ώρες λειτουργίας: Δε-Πέ 09:00-21:00, Πα 09:00-19:00)


ΑντίΠολη
Στέλιος Σκοπελίτης, Βασίλης Σκοπελίτης
Εγκαίνια: Tρ 22 Σεπτεμβρίου 2009
Πατέρας και Γιος, φωτογράφοι σε διαφορετικούς, μα όχι απόλυτα, χώρους της φωτογραφίας, με αφορμή το ίδιο θέμα θέλησαν να δηλώσουν τις διαφορές τους αλλά και τις συνάφειές τους. Ο Βασίλης Σκοπελίτης εκθέτει γενικά πλάνα ενός εξαίσιου τοπίου με ευαισθησία, όσο και ρεαλιστική γεωμετρική αντίληψη, ταιριαστή στη σκληρότητα και συνάμα στην τρυφερότητα που αναδύει αυτό. Αντίθετα, ο Στέλιος Σκοπελίτης επέλεξε λεπτομέρειες, όπου το αντικείμενο αποκτά μια άλλη μορφή, δυσδιάκριτη, μα πάντα ποιητική.
Tρ 22 Σεπτεμβρίου Δε 22 Οκτωβρίου 2009
taf -The Art Foundation
(Νορμανού 5, Μοναστηράκι, Ώρες λειτουργίας: Δε-Κυ 19:00-24:00, Τ 210 3238757)

ΟΙ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΕΣ

Οι Δον Κιχώτες πάνε ομπρός και βλέπουνε ως την άκρη
του κονταριού που εκρέμασαν σημαία τους την Ιδέα.
Κοντόφθαλμοι οραματιστές, ένα δεν έχουν δάκρυ
για να δεχτούν ανθρώπινα κάθε βρισιά χυδαία.

Σκοντάφτουνε στη Λογική και στα ραβδιά των άλλων
αστεία δαρμένοι σέρνονται καταμεσίς του δρόμου,
ο Σάντσος λέει «δε σ' το 'λεγα;» μα εκείνοι των μεγάλων
σχεδίων, αντάξιοι μένουνε και: «Σάντσο, τ' άλογό μου!»

Έτσι αν το θέλει ο Θερβάντες, εγώ τους είδα, μέσα
στην μίαν ανάλγητη Ζωή, του Ονείρου τους ιππότες
άναντρα να πεζέψουνε και, με πικρήν ανέσα,
με μάτια ογρά, τις χίμαιρες ν' απαρνηθούν τις πρώτες.

Τους είδα πίσω να 'ρθουνε -- παράφρονες, ωραίοι
ρηγάδες που επολέμησαν γι' ανύπαρχτο βασίλειο --
και σαν πορφύρα νιώθοντας χλευαστικιά, πως ρέει,
την ανοιχτή να δείξουνε μάταιη πληγή στον ήλιο!
ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

4 ΣΠΑΝΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ ΜΑΣ

Ειρηναίος Γαλανάκης Επίσκοπος Κισάμου 22-12-1957 έως 24-08-2005. Ο Άγιος Ειρηναίος, ο Ειρηναίος του Λαού, ο Ειρηναίος μας !!!

ΗΝΤΑ ΝΑ ΠΩ...

Ήντα να πω, που ότι κι αν πω, χαρά μου θά' ναι λίγο,
κι ίσως από το θέμα μου λιγάκι να ξεφύγω ,
απου μου δώσανε ζωή τα λόγια σου και λιώνω,
και νιώθω ότι στση χαράς το κάστρο πως σιμώνω,
και σκέφτομαι πως δίπλα σου θα βρω γαλήνη τόση,
απου κιανείς δεν μπόρεσε, μέχρι εδά να δώσει ....
Τα λόγια σου με κάμανε, και δεν θωρώ ομπρός μου,
και νιώθω πως στη σκοτεινιά, είσαι εσύ το φως μου ....

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΡΟΜΟΥ

Οι φωτογραφίες δρόμου που παρουσιάζουν κοινωνικά προβλήματα δεν θα έπρεπε να μας σοκάρουν αλλά να μας ευαισθητοποιούν..μην ξεχνάμε τις φωτογραφίες που κατά καιρούς έχουν δημοσιευτεί και δείχνουν με τον πιο σκληρό τρόπο την πραγματικότητα του πολέμου.
ΠΕΝΥ


Περισσότερα στο:
http://tsoumpasphotogallery.ning.com/photo/photo/listForContributor?screenName=0o32skse9x8v0

ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

................... "Κάποτε λιγοψυχώντας, από τη πολύ λαχτάρα, θυμούμαι που μου'λεγες Μύρο: "Πάει χάθηκε η Ελλάδα, ξεθύμανε η δύναμή της, νερούλιασε το αίμα της, δε μπορεί πια να συλλάβει και να γεννήσει τον Ήρωα. Και τότε γιατί να ζει; Ας σβήσει!"
Και εγώ, στη σιωπή της νύχτας, αφουγκραζόμουν. Και να δυο τρεις δέκα φωνές, από τα πέρατα της Ρωμιοσύνης, αποκρίνονταν. Ο ένας έλεγε:
-"Η Ελλάδα δεν είναι Γεωγραφία και ανάμνηση. Δεν είναι εγώ κι εσύ, μήτε οι χιλιάδες Ρωμιοί που τη μοχλεύουν.
Ζει και βασιλεύει μέσα μου ακατάλυτη και έχει τα σύνορα της ψυχής μου.
... Και με σκληρότητα τότε γύριζα και έλεγα στον εαυτό μου:
-"Και εσύ τι έχεις να πεις; Τι ζητάς;"
Εγώ ζητώ, αποκρινόμουν, να βρω τη καρδιά, την αρχή και το τέλος, το σκοπό της Ελλάδας, όπου κάθε φωνή να βρει και να πιάσει τη θέση της, μη χαθεί σταλαματιά δύναμη και χάρη. Εγώ ζητώ την ουσία του αγώνα. Το Θεό.
-Ζητάς καινούργια θρησκεία; Είπεν ειρωνικά ο Κοσμάς και γέλασε.
Δε ξέρω αγαπημένε μου κι ούτε με νοιάζει να ονοματίσω με λέξεις την αγωνία μου και τη μέθοδο της λύτρωσής μου. Πες το θρησκεία, Θεό, Χίμαιρα, Τραγούδι, Πλάνη.
-Τι με νοιάζει; Εγώ το λέω: λύτρωση."

=ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ=

ΘΑΛΑΣΣΑ

Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,
τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,
ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.
Και σαν κοιτάζεις την υγρή της πεδιάδα,
σαν βλέπεις την απέραντή της πρασινάδα,
τον κάμπο της πούναι κοντά και τόσο μακρυνός,
γεμάτος με λουλούδια κίτρινα που σπέρνει
το φως σαν κηπουρός, χαρά σε παίρνει
και σε μεθά, και σε υψώνει την καρδιά.
Κι αν ήσαι νέος, μες σταις φλέβες σου θα τρέξη
της θάλασσας ο πόθος· θα σε ’πη μια λέξι
το κύμα απ’ τον έρωτά του, και θα βρέξη
με μυστική τον έρωτά σου μυρωδιά.

ΚΑΒΑΦΗΣ

Η ΖΩΗ

Η ζωή δεν είναι παίξε-γέλασε
Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά
Όπως, να πούμε, κάνει ο σκίουρος
Δίχως απ’ όξω ή από πέρα να προσμένει τίποτα
Δε θα’χεις άλλο πάρεξ μοναχά να ζεις.

Η ζωή δεν είναι παίξε-γέλασε
Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά
Τόσο μα τόσο σοβαρά
Που έτσι, να πούμε, ακουμπισμένος σ’έναν τοίχο
Με τα χέρια σου δεμένα
Ή μέσα στ’ αργαστήρι
Με λευκή μπλούζα και μαύρα ματογυάλια
Θε να πεθάνεις, για να ζήσουνε οι άνθρωποι,
Οι άνθρωποι που ποτέ δε θα’χεις δει το πρόσωπό τους
Και θα πεθάνεις ξέροντας καλά
Πως τίποτα πιο ωραίο, τίποτα πιο αληθινό απ’τη ζωή δεν είναι

Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά
Τόσο μα τόσο σοβαρά
Που θα φυτεύεις, σα να πούμε, ελιές ακόμα στα εβδομήντα σου
Όχι καθόλου για να μείνουν στα παιδιά σου
Μα έτσι, γιατί το θάνατο δε θα τονε πιστεύεις
Όσο κι αν φοβάσαι
Μα έτσι, γιατί η ζωή θε να βαραίνει πιότερο στη ζυγαριά
Ναζίμ Χικμέτ & Γιάννης Ρίτσος

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΤΑΡΣΙΟΥ

Μια καινούργια ενότητα ανοίγω με τίτλο "Κυριακάτικα πρόσωπα του Καστελλιού". Έτσι κάθε Κυριακή θα φιλοξενούμε 3 διαφορετικά χαρακτηριστικά πρόσωπα της παλιάς αγοράς.
Σήμερα κατά σειρά έχομε τον Πέτρο, τον Συτζούλη, και τον Ρεβέλο.

ΑΣΚΗΤΙΚΗ

Πιστεύω σ' ένα Θεό, Ακρίτα, Διγενή, στρατευόμενο πάσχοντα μεγαλοδύναμο, όχι παντοδύναμο, πολεμιστή στ' ακρότατα σύνορα, στρατηγό αυτοκράτορα σε όλες τις φωτεινές δυνάμεις, τις ορατές και τις αόρατες.
Πιστεύω στ' αναρίθμητα, εφήμερα προσωπεία που πήρε ο Θεός στους αιώνες και ξεκρίνω πίσω από την απαυτή ροή του την ακατάλυτη ενότητα.
Πιστεύω στον άγρυπνο βαρύν αγώνα Του, που δαμάζει και καρπίζει την ύλη τη ζωοδόχα, πηγή φυτών και ανθρώπων.
Πιστεύω στην καρδιά του ανθρώπου, το χωματένιο αλώνι, όπου μέρα και νύχτα παλεύει ο Ακρίτας με το θάνατο. "Βοήθεια!" κράζεις, Κύριε. "Βοήθεια!" κράζεις, Κύριε, κι ακούω.

ΟΙ ΚΟΛΛΗΤΟΙ

Τα σπίτια τους ήταν αντικριστά, κι όμως δεν έτυχε ποτέ να γνωριστούνε. Κάπου δεκαπέντε χρόνια θα κάθονταν κι οι δυο τους στον ίδιο τούτο δρόμο, ο Βριλάκος στη μεσημβρινή πλευρά, ο Μπερεκίδης στη βορινή. Κάθε πρωί, τον καλόν καιρό σαν άνοιγε ο Βριλάκος το παράθυρό του, σκούρα και τζαμιλίκια, για να πάρει τις βαθιές ανάσες που του είχε συστήσει ο γιατρός, θα ‘βλεπε τον Μπερεκίδη με τα μανικοπουκάμισα να πηγαινοέρχεται στην κάμαρά του και σύγκαιρα να ρίχνει κλεφτές, πονηρές ματιές αντίκρυ. Μόλις ένιωθε πως τον κοίταζε ο Βριλάκος, λόξευε, κρυβόταν πίσω απ’ τη χοντρή στόφα της βυσσινιάς κουρτίνας κι από κει, ασάλευτος με το ρουφηγμένο μούτρο του ισκιωμένο, παραμόνευε.....

Η ΚΡΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΓΗ

Θυμίζει καρτ ποστάλ νοσταλγικό, που ιχνηλατεί την υπέρβαση, που υφαίνει τους δεσμούς, που αποτυπώνει την ανθρωπογεωγραφία, που καταγράφει την αρχέγονη καζαντζάκεια μαρτυρία:
- «Παππού αγαπημένε, δώσ' μου μιαν προσταγή», ζητεί το εγγόνι.
- «Φτάσε όπου μπορείς παιδί μου...», εύχεται εκείνος.
- «Παππού, φώναξα τώρα πιο δυνατά, δώσ' μου μιαν πιο δύσκολη, πιο κρητικιά προσταγή», ξαναζητά το κοπέλι.
- «Φτάσε όπου δεν μπορείς παιδί μου...».

Βουνό και θάλασσα. Το πράσινο και το μπλε σε μια θαυμαστή αρμονία. Οι ομορφιές της κρητικής γης, σμιλεμένες στο πέρασμα των αιώνων

ΠΕΝΥ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ

Η ψυχή είναι ελεύθερη...Δεν φυλακίζεται, δεν μπαίνει στα καλούπια μας, δεν βολεύεται.....
Και αν την κρύβουμε σαν μικρό παιδί, κάτω από το κρεβάτι γιατί φοβάται τα φαντάσματα, αρκεί ένας να πιάσει την άκρη και να την ξεσκεπάσει......
Και εκείνη βγάζει τα φτερά της, πολύχρωμα σαν της πεταλούδας, τα δοκιμάζει από την αχρηστία, τα ξεδιπλώνει και φεύγει......
Κι ένοιωσα το δίκιο της να με πνίγει....
Κι ένοιωσα το θαυμασμό μου για εκείνη να γεννιέται...
την ώρα που είδα ένα αχνό χαμόγελο να σκάει στο πρόσωπό της.....
Κι είδα τα όμορφα μάτια της, να χαμογελούν κι εκείνα, σαν σήκωσε το κεφάλι της να με χαϊδέψει η ματιά της....

Περισσότερα για την Πένυ στο http://tsoumpasphotogallery.ning.com/profile/Peny αλλά και λίγο από το χόμπι της, στην διπλανή στήλη!

CΑΝCAO DO MAR

Βγήκα να χορέψω με τη βάρκα μου
έξω, στην άσπλαχνη θάλασσα
κι η θάλασσα με βρυχηθμό
λέει ότι πήγα να κλέψω
το δίχως ταίρι
φως των τόσο όμορφων ματιών σου

Έλα, να μάθεις αν έχει δίκιο η θάλασσα
Έλα, να δεις την καρδιά μου να χορεύει

Αν χορέψω στη βάρκα μου
Δε θα βγω στην άσπλαχνη θάλασσα
κι ούτε θα της πώ πού πήγα να τραγουδήσω,
να χαμογελάσω, να χορέψω, να ονειρευτώ μαζί σου..

Ο ΚΡΗΤΙΚΟΣ

Κι ἡ θάλασσα, ποὺ σκίρτησε σὰν τὸ χοχλὸ ποὺ βράζει,
ἡσύχασε καὶ ἔγινε ὅλο ἡσυχία καὶ πάστρα,
σὰν περιβόλι εὐώδησε κι ἐδέχτηκε ὅλα τ᾿ ἄστρα·
κάτι κρυφὸ μυστήριο ἐστένεψε τὴ φύση
κάθε ὀμορφιὰ νὰ στολιστεῖ καὶ τὸ θυμὸ ν᾿ ἀφήσει.
Δὲν εἶν᾿ πνοὴ στὸν οὐρανό, στὴ θάλασσα, φυσώντας
οὔτε ὅσο κάνει στὸν ἀνθὸ ἡ μέλισσα περνώντας,
ὅμως κοντὰ στὴν κορασιά, ποὺ μ᾿ ἔσφιξε κι ἐχάρη,
ἐσειόνταν τ᾿ ὁλοστρόγγυλο καὶ λαγαρὸ φεγγάρι·
καὶ ξετυλίζει ὀγλήγορα κάτι ποὺ ἐκεῖθε βγαίνει,
κι ὀμπρός μου ἰδοὺ ποὺ βρέθηκε μία φεγγαροντυμένη.
Ἔτρεμε τὸ δροσάτο φῶς στὴ θεϊκιὰ θωριά της,
στὰ μάτια της τὰ ὁλόμαυρα καὶ στὰ χρυσὰ μαλλιά της.

Διονύσιος Σολωμός

ΦΤΩΧΕΙΑ

Η φτώχεια δε βρίσκεται σήμερα ούτε μακριά ούτε κοντά. Βρίσκεται δίπλα μας, είναι ανάμεσά μας. Κυριαρχεί σε μάζες πληθυσμών, που γεωγραφικά και μόνον ανήκουν στη Δύση του δήθεν πολιτισμού, ή στην Ανατολή της φτώχειας. Καταπιέζει τις ζωές κατατρύχοντας στρατιές ανέργων και αστέγων ή όποιων άλλων "κοινωνικά περιθωριοποιημένων" σε ανεπτυγμένο Βορρά και χρήζοντα ειδικής βοηθείας Νότο... Η φτώχεια, με άλλα λόγια, είναι εδώ περισσότερο από ποτέ.

Φωτο: 1926 Καστέλλι

ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ

"Κάθε άνθρωπος άξιος να λέγεται γιος του ανθρώπου σηκώνει το σταυρό του κι ανεβαίνει το Γολγοθά του. Πολλοί, οι πιο πολλοί, φτάνουν στο πρώτο, στο δεύτερο σκαλοπάτι, λαχανιάζουν, σωριάζονται στη μέση της πορείας και δε φτάνουν στην κορφή του Γολγοθά -θέλω να πω στην κορφή του χρέους τους- να σταυρωθούν, ν' αναστηθούν, και να σώσουν την ψυχή τους. Λιποψυχούν, φοβούνται να σταυρωθούν, και δεν ξέρουν πως η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος της ανάστασης.
Άλλον δεν έχει. ...."
ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΔΗΣ

http://tsoumpasphotogallery.ning.com/profile/KONTARIDESPETROS

Περισσότερα στην διπλανή στήλη

ΧΟΧΛΙΟΔΟΦΑΓΙΑ

Οι χοχλιοί αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της Κρητικής Διατροφής ή αυτής που συνηθίζουμε εσφαλμένα να αποκαλούμε Μεσογειακή Διατροφή.
Αποτελεί μία πολύ θρεπτική και απαραίτητη για τον ανθρώπινο οργανισμό τροφή. Στο πνεύμα του σαλιγκαριού λοιπόν, σας αφιερώνω τη παρακάτω συνταγή.

ΧΟΧΛΙΟΙ ΣΚΟΡΔΑΤΟΙ ΜΕ ΤΣΙΚΟΥΔΙΑ
* Τους καθαρίζουμε, τους περνάμε κρύο νερό για να βγουν και τους ζεματίζουμε, περνώντας τους 3 βρασίματα από 5 λεπτά σε αλατόνερο με λίγο ξύδι και δάφνη.
* Τους ξεπλένουμε σε κρύο νερό και τους βράζουμε πάλι για 1.20 λεπτά με λίγο ξύδι, δάφνη, 1 κρεμμύδι στα 4, αλάτι (καλύτερα χοντρό) και 1 κουταλάκι κύμινο.
* Τους σουρώνουμε τους σοτάρουμε με φρέσκο κρεμμυδάκι, αρκετό σκόρδο και τους σβήνουμε με ρακί, τους πάει.
* Σε κατσαρόλα κάνουμε ελαφριά ρου με βούτυρο - λάδι - αλεύρι (να μη πολυγίνει)
* Προσθέτουμε ανακατεύοντας λίγο ακόμη σκόρδο λιωμένο, χυμό ντομάτας, ζεστό νερό, τα σαλιγκάρια και μαϊντανό
* Το αφήνουμε να βράζει και μόλις δέσει είναι έτοιμο

ΜΙΚΡΑ ΜΥΣΤΙΚΑ
* Αν δεν έχετε ξαναμαγειρέψει σαλιγκάρια και αυτή είναι η πρώτη σας φορά, μην απελπιστείτε από τα αποτελέσματα. Είναι από τις τροφές που θέλουν δύο τρεις φορές να μάθει κανείς τη συμπεριφορά τους.
* Οι πιο νόστιμοι χοχλιοί, είναι οι πετροχοχλιοί. Είναι δύσκολο να βρεθούν. Τους μαζεύουν στα όροι στη Κρήτη το καλοκαίρι. Είναι μετρίου μεγέθους και πεντανόστιμοι

ΤΙ ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ;
Προτείνω να ξεκινήσετε με μία πολύ καλή ρακί. Παρεμπιπτόντως, πρόσφατα δοκίμασα μία ρακί από δαμάσκηνα και έπαθα τη πλάκα μου. Μετά τη τσικουδιά και αφού σας ανοίξει η όρεξη, πιείτε ένα κοτσιφάλι syrah Ταμιωλάκη. Σκέτη απόλαυση….

Εστιατόριο Veneto

ΦΩΤΟ: 1975 Εστιατόριο Ξηρουχάκη Καθιστοί: Ψωματάκης Μ - Παπασταματάκης
Όρθιοι: Ξηρουχάκης -Κουνελάκης Γ- Κουτσουρέλης