«Μαζεύω τα σύνεργά μου: όραση, ακοή, γέψη, όσφρηση, αφή, μυαλό, βράδιασε πια, τελεύει το μεροκάματο, γυρίζω σαν τον τυφλοπόντικα σπίτι μου, στο χώμα. 'Οχι γιατί κουράστηκα να δουλεύω, δεν κουράστηκα, μα ο ήλιος βασίλεψε.
Ο ήλιος βασίλεψε, θάμπωσαν τα βουνά, οι οροσειρές του μυαλού μου κρατούν ακόμα λίγο φως στην κορφή τους, μα η άγια νύχτα πλακώνει, ανεβαίνει από τη γης, κατεβαίνει από τον ουρανό, και το φως ορκίστηκε να μην παραδοθεί, μα το ξέρει, σωτηρία δεν υπάρχει, δεν θα παραδοθεί, μα θα σβήσει.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYDJZUhT4MhuVejP8ZTfA6vLbWsZGzCBJ-XjLoL5bcMolvVcewtC9C0GPPsPbBel-snh1crvXXfFxmazcM1gwG7v8Zyx9LKBloX6eJSXeIJJjYOGG7LdCzOG351w4gdk8oPYshXk7H1Po/s200/images.jpg)
Ρίχνω στερνή ματιά γύρα μου, ποιον ν' αποχαιρετήσω; τι ν' αποχαιρετήσω; τα βουνά, τη θάλασσα, την καρπισμένη κληματαριά στο μπαλκόνι μου, την αρετή, την αμαρτία, το δροσερό νερό; Μάταια, μάταια, κατεβαίνουν όλα ετούτα μαζί μου στο χώμα.
ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
3 σχόλια:
τι να πει κανείς για τον Μέγα Καζαντζάκη!Χαιρετώ σας
kalo mina! anne
Ευχαριστώ κορίτσια καλό μήνα με υγεία !!
Δημοσίευση σχολίου