Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείται να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΝΙΚΟΣ


Ο Νίκος Κακαουνάκης γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1938 στην Πολυρρήνεια. Στην Κατοχή μένει ορφανός από πατέρα (τον εκτέλεσαν οι Γερμανοί) και αναγκάζεται να εργαστεί από την παιδική του ηλικία για να βοηθήσει τη μητέρα και τα αδέρφια του. Σπούδασε στο εκκλησιαστικό λύκειο, όπου τον ξεχώρισε ο βουλευτής Χανίων (και υπουργός αργότερα) της Ένωσης Κέντρου Πολυχρόνης Πολυχρονίδης. Συνεργάζεται στο πολιτικό του γραφείο και γνωρίζεται μερικά χρόνια αργότερα με τον αείμνηστο εκδότη Χρήστο Λαμπράκη. Εκείνος του προτείνει να εργαστεί στο «Βήμα» απ’ όπου κάνει τα πρώτα του βήματα στην δημοσιογραφία το 1965. Μαχητικός, ανήσυχος και πάνω απ’ όλα ρεπόρτερ συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα βοηθώντας με την πένα του αλλά και τη συμμετοχή του. Μετά την χούντα δημοσιογραφεί στα «ΝΕΑ» όπου αναλαμβάνει επιτελικές θέσεις. Στο διάστημα αυτό γράφει το βιβλίο «2.650 μερόνυχτα συνωμοσίας» με ντοκουμέντα και αποκαλυπτικό ρεπορτάζ που είδαν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας.Το 1986 αποφασίζει να εκδώσει τη δική του εφημερίδα - είναι η σατιρική και αποκαλυπτική εφημερίδα «Το Καλάμι». Ανήσυχος όμως ο Νίκος Κακαουνάκης δεν μένει ασυγκίνητος από την έκρηξη της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και αναλαμβάνει την πρωινή ζώνη του ραδιοφωνικού σταθμού ΣΚΑΪ 100,4 απ’ όπου ξεκινά την εμβληματική παρουσία του στα ερτζιανά. Είναι ο δημοσιογράφος που έχει σημειώσει τη μεγαλύτερη ακροαματικότητα στην ιστορία του μεταπολιτευτικού ραδιοφώνου με ποσοστά που ξεπερνούσαν το 60%.Παράλληλα ασχολείται με την τηλεόραση (ΣΚΑΙ TV) αναλαμβάνοντας αργότερα και τη γενική διεύθυνση του σταθμού.Εργάστηκε επίσης στο ραδιοφωνικό σταθμό FLASH για πολλά χρόνια (όπου επανήλθε το τελευταίο διάστημα) και στους τηλεοπτικούς σταθμούς Alter, Mega (πρωινή ζώνη)και Alpha.Από το 1999 εκδίδει την αποκαλυπτική εφημερίδα «Στο Καρφί» (τίτλος από την ραδιοφωνική του εκπομπή «Μία στο καρφί Και Μία στο πέταλο»).
Ήταν κεφάλαιο για την Κίσαμο και αυτό το ξέρουν όλοι οι Κισσαμίτες. Η βοήθεια του πάντα έφτανε στην κατάλληλη ώρα και πάντα αθόρυβα.........αντίο φίλε Νικόλα.......δεν θα σε ξεχάσουμε!!!

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

ΑΛΜΠΑΝΤΗΣ


 Το πάρεργο αυτό επάγγελμα εξασκούνταν μόνο στα κεφαλοχώρια, όπου έφερναν από τα γύρω χωριά τα χοντρά αλοϊνά (μπεγίρια και μουλάρια) για καλύκωμα, γιατί οι γάιδαροι σπανίως πεταλωνόταν. Το καλίκωμα (πετάλωμα), που έκανε ο αλμπάντης ήτανε δυο λογιώ δηλ. το καινούριο πετάλωμα και το καγιάρι.
Το καινούριο πετάλωμα γινόταν όταν τα πέταλα του ζώου είχαν φαγωθεί με τη χρήση. Στην περίπτωση αυτή ο αλμπάντης έδενε με το χαλιναρόσκοινο το ζώο σε ειδική δέστρα και έπαιρνε με τη σειρά το ένα μετά το άλλο τα πόδια του ζώου και αφού προσάρμοζε το καθένα πάνω στο γόνατο του με μια κυκλική δερμάτινη λουρίδα, αφαιρούσε με τη ντανάλια το φθαρμένο πέταλο. Κατόπιν έκοβε με το συρτάρι (ειδικό δράπανο-νυχοκόφτη) το νύχι, του ζώου, που είχε αναπτυχθεί κι ύστερα εφάρμοζε στο κομμένο νύχι το καινούριο πέταλο και το κάρφωνε με τα ειδικά πεταλόκαρφα, με το χοντρό κεφάλι, με τέτοιο τρόπο, ώστε η μπιμπίκα (αιχμή) του καρφιού να βγαίνει από το πλάι μέσα στο νύχι χωρίς να πειράξει την από μέσα ζωντανή σάρκα του ποδιού του ζώου.

Μετά το κάρφωμα του καινούριου πετάλου τοποθετούνταν το πόδι του ζώου πάνω στο ξύλινο στρογγυλό κουτσούρι και κόβονταν σύρριζα οι εξέχουσες αιχμές των πεταλόκαρφων, τα οποία και ρεβίδερναν (περτσίνωναν). Ύστερα με ειδική ράσπα έξυνε το νύχι στο κάτω μέρος μέχρις ότου νύχι και πέταλο έρθουν στην ίδια επιφάνεια.


Τα καινούρια πέταλα, που χρησιμοποιούνταν στα μουλάρια και στα μικρόσωμα άλογα, ήσαν ολόγεμα, γιατί στα μεγαλόσωμα άλογα χρησιμοποιούνταν πέταλα, που κάλυβαν μόνο γύρου γύρου το άκρο του πέλματος με κενό το μέσο και με δυο κάθετες εξοχές στα άκρα, για να προφυλάσσουν το άλογο από το γλύστριμα, πράμα που πετυχαίνεται στα μουλάρια με τα χοντρά κεφάλια των πεταλόκαρφων.
Μετά το τέλος του πεταλώματος ο αλμπάντης κούρευε καλλιτεχνικά και με κουροψαλίδα τον περτσέ (χαίτη) του μουλαριού, γιατί η χαίτη των αλόγων έμενε πάντα ακούρευτη και με τις μακριές τρίχες να πέφτουν από το ένα πλάι κατά μήκος του λαιμού του αλόγου.

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ-ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 1959


Ο νέος χρόνος που 'ρχεται
χαρές πολλές να δώσει
κι αν μας τις στέρησε ο παλιός
να μας τις συμπληρώσει!!!

 Μέσα στη Φάτνη τση καρδιάς
αν γεννηθεί ο Χριστός μας
θα χει Ειρήνη και ανθρωπιά
ο κόσμος ο δικός μας!!!!!

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

ΤΑ ΦΟΡΤΗΓΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΑΙ


Τὰ φορτηγὰ καράβια συλλογίζομαι
ποῦ γέρασαν κὰ τώρα, λαβωμένα,
χωρὶς οὔτε μία βάρδια στὸ κατάστρωμα,
σαπίζουν στ᾿ ἀκρολίμανα δεμένα.
Τὰ φορτηγὰ καράβια: ποὺ ταξίδεψαν
στῶν πέντε τῶν ἠπείρων τὰ πελάγη
-ἀπ᾿ τοῦ Μουρμὰνκ τὴ παγερὴ τὴ θάλασσα
ἴσαμε τοῦ Ἀμαζόνα τὰ τενάγη.

Τοὺς ναυτικούς τους γέρους συλλογίζομαι
ποῦ στὰ μεγάλα τῶν χειμώνων βράδια
μ᾿ ὑπομονὴ κι ἀγάπη -γιὰ τὰ ἐγγόνια του
(εἴτε γι᾿ αὐτούς;-) μικρὰ φτιάχνουν καράβια,
καὶ δὲν μποροῦνε πιὰ νὰ ταξιδέψουνε
μὰ κάθε μέρα ὡς τὸ λιμάνι πᾶνε
καί, ἄνεργοι, ἀνώφελοι καὶ πένθιμοι
σὰν κάτι τὶς νὰ χάσανε κοιτᾶνε.
ΚΩΣΤΑΣ ΟΥΡΑΝΗΣ

ΦΩΤΟ ΑΝΥΦΑΝΤΑΚΗ
λιμάνι Καβονησίου 1975

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

ΔΙΑΜΑΝΤΟΣΠΙΘΟΒΟΛΗΜΑ


Μισόγδυτα, λαχταριστά τα στήθη τρεμουλιάζουν
και με παλμό σαν τρομαχτά πετούνε περιστέρια
τα δυο τους κιτρολέμονα... Μες στις καρδιές φωλιάζουν
χιλιάδες πόθοι...κι οι ματιές χυτά πετούν αστέρια!

Μιλούν στο βαλς αμίλητα καρδιές ζευγαρωμένες...
Ω! πόσο λέει πλιότερα τ' αχείλι που σωπαίνει!...
Στου βαλς απάνου τα φτερά πετούνε μεθυσμένες,
κι απ' το κεφάλι το μυαλό στα πόδια κατεβαίνει.

Διαμαντοσπιθοβόλημα τα μάτια σου θαμπώνει...
Στριφογυρνάς κι ηλεκτρισμός γλυκά σε γαργαλίζει...
Τον ώμο τον αφρόπλαστο, σαν κόρακας το χιόνι,
το μαύρο χέρι σου θαρρείς και πλιότερο ν' ασπρίζει.

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

Ο ΑΝΑΠΑΡΑΔΙΑΔΗΣ


Ο μεγαλύτερος και πάντα επίκαιρος σχολιαστής πολιτικών πεπραγμένων στην γειτονιά μας είναι χωρίς αμφιβολία ο Γεώργιος Σουρής. Δεν υπάρχει περίπτωση να διαβάσεις ένα από τα σκωπτικά αλλά και συνάμα λυρικά ποιήματα του και να αποφύγεις τον παραλληλισμό με την σημερινή πολιτική πραγματικότητα.  Ίσως το μόνο που έχει αλλάξει στο σκηνικό είναι ο τόπος όπου ξεκινά πια η σκωπτική εκλογολογία.

“Δεν ξέρεις τι να γράψεις, δεν ξέρεις τι να κανείς!
το στόμα σου ανοίγεις κι εξίστασσαι και φρίττεις..
τα ίδια και τα ίδια… Τρικούπης Δεληγιάννης, μα βγαίνει μες την μέση ο μέγας Μολαϊτης,
δεν ξέρει πια κανενός τι διάβολο να πη,
και αν πηγαίνουμ’ετσι ..δεν είναι προκοπή.”
..και ένα απο τα καλύτερα έργα του ο
Ο ΑΝΑΠΑΡΑΔΙΑΔΗΣ
Κυνηγημένος από την Εφορία δικηγόρος, βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι μιας γεροντοκόρης. Ο αδελφός της –που είναι και ο χωροφύλακας που τον κυνηγά- τον υποχρεώνει να παντρευτεί την αδελφή του, για να του παραγράψει τους φόρους. Σάτιρα για τη βαριά φορολόγηση, στην Αθήνα στα τέλη του 1800.
Φωτο Ανυφαντάκη Εφορία Κισάμου 1968
Σταυριανάκης Ν- Κουφογιαννάκης Θ- Μανωλεδάκης Γ- Φουρναράκη Χρ- Καβρός Ευσ- Καβρού Ελ- Σκαράκης Ζ-Χοχλάκης Δ- Τζαβέλλας Καρανταγλής.

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

ΠΑΤΟΥΧΑΣ Ο "ΝΕΡΑΪΔΗΣ"


- Είντά 'παθες, την ηρώτησεν η Καλλιώ ταραχθείσα. Έπεσες ;
- Ο Πατούχας... ο Πατούχας ο αναθεματισμένος … εψέλισσε η κόρη, μη κατορθώνουσα από τους λυγμούς να τελειώση την φράσιν.
Και τα δάκρυά της επέτεινον το θέαμα της υγρασίας, ως δια να παραστήσουν τραγικώτερον το γεγονός.
- Είντα σούκαμ' ο Πατούχας;
- Μια πέτρα μου 'ριξε.. και μου 'σπασε το σταμνί στον ώμο μου, κατώρθωσεν επί τέλους να είπη η Μαργή.
- Μα πώς! εκουζουλάθηκε ; είπεν η Καλλιώ απορρούσα.
- Κατέω και 'γώ είντα του 'ρθε του Νεραϊδή ;



Ο Κονδυλάκης με ματιά εύθυμη, ψυχογραφική, ηθογραφική ζωντανεύει το ιστορικό και κοινωνικό περιβάλλον του χωριού, δίδοντας παράλληλα πλούσιο λαογραφικό υλικό μα και γλωσσικό, διότι, παρά την απλή καθαρεύουσα που χρησιμοποιεί, οι διάλογοι των ηρώων του είναι σε ζωντανά, γνήσια κρητικά. Το δε κωμικό στοιχείο είναι διάσπαρτο στο κείμενο.
Φωτογραφιες Ανυφαντάκη από την θεατρική παράσταση του 1974 στο 1ο Δημοτικό σχολείο

Πατούχας ο αξέχαστος  Παπαδάκης Κωστής !!! 

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή· ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός· κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.
Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή· κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.
Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν: α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία· β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο.

Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει· σαν παράνομη φαίνεται, σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές· μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου.
Αλλιώς, πούθε η περανθρώπινη δύναμη που μας σφεντονίζει από το αγέννητο στο γεννητό και μας γκαρδιώνει· φυτά, ζώα, ανθρώπους· στον αγώνα; Και τα δυο αντίδρομα ρέματα είναι άγια.

Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ΄ όραμα που χωράει κι εναρμονίζει τις δυο τεράστιες τούτες άναρχες, ακατάλυτες Ορμές· και με τ΄ όραμα τούτο να ρυθμίσουμε το στοχασμό μας και την πράξη.
Ασκητική

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΛΩΡΗΣ


Ὁ πατέρας μου -μύρο τὸ κῦμα ποὺ τὸν τύλιξε- δὲν εἶχε σκοπὸ νὰ μὲ κάμει ναυτικό.
- Μακριά, ἔλεγε, μακριά, παιδί μου, ἀπὸ τ᾿ ἄτιμο στοιχειό! Δὲν ἔχει πίστη, δὲν ἔχει ἔλεος. Λάτρεψέ την ὅσο θές, δόξασέ την, ἐκείνη τὸ σκοπό της. Μὴν κοιτᾷς ποὺ χαμογελᾷ, ποὺ σοῦ τάζει θησαυρούς. Ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ σοῦ σκάψει τὸ λάκκο ἢ θὰ σὲ ρίξει πετσὶ καὶ κόκαλο, ἄχρηστο στὸν κόσμο.

Καὶ τὰ ἔλεγε αὐτὰ ἄνθρωπος, ποὺ ἔφαγε τὴ ζωή του στὸ καράβι, ποὺ ὁ πατέρας, ὁ πάππος, ὁ πρόπαππος, ὅλοι ὡς τὴ ρίζα τῆς γενιᾶς ξεψύχησαν στὸ παλαμάρι. Μὰ δὲν τὰ ἔλεγε μόνο αὐτός, ἀλλὰ κι ἄλλοι γέροντες τοῦ νησιοῦ, οἱ ἀπόμαχοι τῶν ἀρμένων τώρα, καὶ οἱ νεότεροι, ποὺ εἶχαν ἀκόμη τοὺς κάλους στὰ χέρια, ὅταν κάθιζαν στὸν καφενὲ νὰ ρουφήξουν τὸ ναργιλέ, κουνοῦσαν τὸ κεφάλι καὶ στενάζοντας ἔλεγαν:
- Ἡ θάλασσα δὲν ἔχει πιὰ ψωμί. Ἂς εἶχα ἕνα κλῆμα στὴ στεριὰ καὶ μαύρη πέτρα νὰ ρίξω πίσω μου.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς πολλοί τους ὄχι κλῆμα, ἀλλὰ νησὶ ὁλάκερο μποροῦσαν ν᾿ ἀποκτήσουν μὲ τὰ χρήματά τους. Μὰ ὅλα τὰ ἔριχναν στὴ θάλασσα. Παράβγαιναν ποιὸς νὰ χτίσει μεγαλύτερο καράβι, ποιὸς νὰ πρωτογίνει καπετάνιος. Κι ἐγώ, ποὺ ἄκουα συχνὰ τὰ λόγια τους καὶ τὰ ἔβλεπα τόσο ἀσύμφωνα μὲ τὰ ἔργα τους, δὲν μποροῦσα νὰ λύσω τὸ μυστήριο. Κάτι, ἔλεγα, θεϊκὸ ἐρχόταν κι ἔσερνε ὅλες ἐκεῖνες τὶς ψυχὲς καὶ τὶς γκρέμιζε ἄβουλες στὰ πέλαγα, ὅπως ὁ τρελοβοριᾶς τὰ στειρολίθαρα.

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

ΠΩΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ


-Καρδιά, παιδιά μου, φώναξε, παιδιά μη φοβηθήτε,
ανδρεία ωσάν Έλληνες, ωσάν Γραικοί σταθήτε!
-Πάτε κι’ εσείς και’ η πίστη σας, μουρτάτες να χαθήτε,
εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θελ’ απεθάνω.
- Εμέν’ αν εσουβλίσετε, ένας Γραικός εχάθη,
ας είν’ καλά ο Οδυσσεύς κι’ ο καπιτάν Νικήτας,
αυτοί θα κάψουν την Τουρκιά κι’ όλο σας το Δοβλέτι.

Φέρνουν βαρέλια με νερό και ξύλα ζαλωμέναις,
νάχουν οι Έλληνες νερό, φωτιά να πυρωθούνε.
Σαν έφτασε, και οι Γραικοί επλάκωσαν το κάστρο,
τους Τούρκους έκλεισαν στενά, βαριά τους πολεμούσαν.
- Μετά χαράς σας, Έλληνες, κι’ εσείς καπεταναίοι,
ευθύς να προσκυνήσωμε στους Κολοκοτρωναίους.

- Τώρα να ιδήτε, φώναξε τότ’ ο Κολοκοτρώνης,
να ιδήτ’ ελληνικά σπαθιά και κλέφτικα τουφέκια,
πώς πολεμούν οι Έλληνες και πελεκούν τους Τούρκους!
Τρίτη, Τετράδη, θλιβερή, Πέφτη φαρμακωμένη,
Παρασκευή ξημέρωσε –ποτέ να μη ’χε φέξει–
έβαλαν οι Γραικοί βουλή το Κάστρο να πατήσουν.

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ


Πού πήγε η μέρα η δίκοπη που είχε τα πάντα αλλάξει;
Δε θα βρεθεί ένας ποταμός να ‘ναι για μας πλωτός;

Δε θα βρεθεί ένας ουρανός τη δρόσο να σταλάξει
για την ψυχή που νάρκωσε κι ανάθρεψε ο λωτός;
seferis.jpg picture by ouz0 
Στην πέτρα της υπομονής προσμένουμε το θάμα
που ανοίγει τα επουράνια κι είν’ όλα βολετά
προσμένουμε τον άγγελο σαν το πανάρχαιο δράμα
την ώρα που του δειλινού χάνουνται τ’ ανοιχτά τριαντάφυλλα


Ρόδο άλικο του ανέμου και της μοίρας,
μόνο στη μνήμη απέμεινες, ένας βαρύς ρυθμός
ρόδο της νύχτας πέρασες, τρικύμισμα πορφύρας
τρίκυμισμα της θάλασσας… Ο κόσμος είναι απλός.

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

..ΜΑ Ο ΗΛΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΨΕ


«Μαζεύω τα σύνεργά μου: όραση, ακοή, γέψη, όσφρηση, αφή, μυαλό, βράδιασε πια, τελεύει το μεροκάματο, γυρίζω σαν τον τυφλοπόντικα σπίτι μου, στο χώμα. 'Οχι γιατί κουράστηκα να δουλεύω, δεν κουράστηκα, μα ο ήλιος βασίλεψε.

Ο ήλιος βασίλεψε, θάμπωσαν τα βουνά, οι οροσειρές του μυαλού μου κρατούν ακόμα λίγο φως στην κορφή τους, μα η άγια νύχτα πλακώνει, ανεβαίνει από τη γης, κατεβαίνει από τον ουρανό, και το φως ορκίστηκε να μην παραδοθεί, μα το ξέρει, σωτηρία δεν υπάρχει, δεν θα παραδοθεί, μα θα σβήσει.
Ρίχνω στερνή ματιά γύρα μου, ποιον ν' αποχαιρετήσω; τι ν' αποχαιρετήσω; τα βουνά, τη θάλασσα, την καρπισμένη κληματαριά στο μπαλκόνι μου, την αρετή, την αμαρτία, το δροσερό νερό; Μάταια, μάταια, κατεβαίνουν όλα ετούτα μαζί μου στο χώμα.

ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΦΕΡΝΕΙ ΛΗΣΜΟΝΙΑ .....

 
Του έρωτα και του καημού μένουνε τα τραγούδια,
για να κρατάνε συντροφιά στους ονειροδεμένους,
σε κείνους που δοθήκανε χωρίς να το σκεφτούνε,
κι όσοι δεν αγαπήσανε τους έχουν για χαμένους.

Το χρόνο που όλα τα σκορπά, η αγάπη τον νικάει,
την τραγουδάνε τα παιδιά, οι νέοι και οι γέροι.
Κι όσοι αγαπήσανε βαθιά, γυρνούν μες στους αιώνες
σαν άγγελοι του έρωτα, πιασμένοι χέρι-χέρι.

Απ' της αγάπης το βωμό όσοι έχουνε περάσει,
είναι τα μάτια τους υγρά και με σιωπές μιλάνε,
Απ' του φιλιού τον αγιασμό, όσοι έχουν δοκιμάσει,
σε μονοπάτια μυστικά μόνοι τους περπατάνε.
Γιάννης Νικολάου

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Η Έρη Μανούσου παρουσιάζει έργα της με θέμα "Στιγμές"
στην "Academia del Tango".

Εγκαίνια της Έκθεσης
Κυριακή 29 Νοεμβρίου, 7.00 - 10.30 μ.μ.
Ερμού 129, Μοναστηράκι, Αθήνα

Διάρκεια έκθεσης: 29 Νοεμβρίου έως 29 Δεκεμβρίου 2009
Δευτέρα έως Παρασκευή 6.00 μ.μ. - 10.00 μ.μ.
Σάββατο 12.00 μ. - 3.00 μ.μ.
Οργάνωση ΚΟΥΝΑΛΑΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

ΣΑΛΗΣ & ΑΛΗ ΓΚΟΓΚΟΣ



Όλες οι βαριές δουλειές περνούσαν από τα χέρια τους. Ο αρχηγός τους, ο χαμάλμπασης,  ασκούσε διοικητικά και δικαστικά καθήκοντα. Αυτός ήταν,επίσης, υπεύθυνος για την κατανομή της δουλειάς. Οι χαλικούτες ζούσαν στην περιοχή του Κουμ Καπί, σε άθλιες καλύβες και σκηνές. Οι γυναίκες, που διακρίνονταν από τις άλλες μουσουλμάνες επειδή δεν κάλυπταν το κεφάλι τους με μαντήλι,  πουλούσαν στους δρόμους στραγάλια, χαλβά και χόρτα.

 Βογγούσε το ανθρωπομάνι στις άκριες του σκαλωτού δρόμου που οδηγούσε προς τα Τελάλικα, καθώς οι γηγενείς με το βαρύ διακαμό, αντάλασσαν παράδες, εμπορεύματα και ψυχές, φερμένες από τις βόρρειες ακτές της Αφρικής. Κάθε τόσο κάποιος σκεδιασμένος γέροντας, αποκαμωμένος από το φόρτο των χρόνων δρασκέλιζε απορρημένος την πολύψυχη αγορά, με τα μπαχάρια και τα λογής
εμπορεύματα, στοιβασμένα καταγής, ανάμεσα στα ορθάνοιχτα πορτόφυλλα.

Στους ακάθαρτους δρόμους του Κουμ Καπί ζητιάνευαν ανθρωπιά οι χαλικούτηδες της λύπης, σαν όλους τους κατατρεγμένους που κοσμούν τον υδρόγειο καμβά. Αναθίβαζαν τις φλογισμένες μνήμες της πατρογονικής τους γης και κάθε που ο βραδυνός ήλιος στελιωνόταν ολόλαμπρος στο συνηθισμένο μετερίζι του,
ακούγονταν οι αδύναμες φωνές τους να τραγουδούν για της Ναυκράτης τις εύφορες κοιλάδεςκαι λίμναζε η θλίψη στα βελουδωτά μάτια.

Περισσότερες φωτογραφίες στο http://sadentrepese.blogspot.com/2009/11/blog-post_9709.html

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

ΧΑΝΙΑ


Η αρχαία Κυδωνία, όπως κάποτε ήταν το όνομα των Χανίων, ήταν μία από τις επιφανέστερες πόλεις της Μινωικής Κρήτης. Έχουν ανασκαφεί Μινωικά σπίτια από το κέντρο της πόλης, μαζί με σκαμμένους στο βράχο ταφικούς θαλάμους, όπως επίσης και μία Μινωική βίλα διακοσμημένη με τοιχογραφίες. Η Νέα Πόλη χτίστηκε από το 1252 και μετά, με απόφαση των Ενετών, πάνω στα ερείπια της Μινωικής Κυδωνίας, και ονομάστηκε «La Canea».
Στο σημείο της αρχαίας ακρόπολης χτίσανε το φρούριο «Καστέλι», που προστάτευε τα σπίτια της Ενετικής αριστοκρατίας. Επιπλέον, ένα ακόμα τείχος περιτριγύριζε το Καστέλι. Στο τέλος του 15ου αιώνα, κάτω από την απειλή πειρατικών επιδρομών από τον Μπαρμπαρόσα, κτίστηκε άλλο ένα τείχος που περιτριγύριζε όλη την πόλη, με εξωτερική τάφρο πλάτους 45 μέτρων και βάθους 9 μέτρων.
Παρόλα τα προστατευτικά μέτρα, η πόλη, σε λιγότερο από 60 χρόνια από την ολοκλήρωση των οχυρωματικών έργων, έπεφτε στα χέρια των Οθωμανών, στην κυριαρχία των οποίων έμεινε μέχρι το 1913, που η Ελληνική σημαία σηκώθηκε στο φρούριο του Φιρκά και η Κρήτη ενώθηκε επίσημα με την Ελλάδα.
Η επί τόσους αιώνες ξένη κυριαρχία μπορεί να μην είχε μεγάλη επίδραση στο φρόνημα των Κρητικών, άφησε όμως πολλά σημάδια στην πόλη που συμβάλλουν στη μοναδική της ομορφιά και στην γοητεία της

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
"Πώς να κλείσεις μια τέτοια ζωή μέσα σ' ένα κομμάτι χαρτί;
Κι όμως τούτη η φωτογραφία η κιτρινισμένη
χωρίς  χαμόγελα, χωρίς στολίδια και ωραία ρούχα
του θύμισε την φλόγα που έκαιγε,
που σώθηκε και πάει.
Πού χάθηκε η ζωή; που την πήρε λάθος;"

Πάνω αριστερά ο γέρο Τσέγκας
ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Τις περισσότερες φορές οι φωτογραφίες λειτουργούν ως παγίδες
όπου συλλαμβάνεται η μνήμη και ενεργοποιείται ο φόβος του θανάτου.
Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείται να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.