Ώστε να ζω, θα ζεις κι εσύ, σ' αρέσει δε σ' αρέσει,
για δεν αφήνω πλάι σου, άλλη να πάρει θέση....
για δεν αφήνω πλάι σου, άλλη να πάρει θέση....
Καρδιά απού ξέρει ν' αγαπά, λησμονημένη αντέχει,
δεν ανυμένει νιές χαρές, μα ζει μ' αυτές που έχει......
Σ' ένα ανοιγόκλεισμα μαθιού, η σκέψη μου προφταίνει,
ιστό από κλωστή χρυσή, γύρω σου να υφαίνει....
ιστό από κλωστή χρυσή, γύρω σου να υφαίνει....
Ώστε να ζεις, θα ζω κι εγώ και θα 'σαι μες το νου μου,
το μαύρο τ' ανεξίτηλο, ενός παλιού καϋμού μου.....
Οι υπέροχες μαντινάδες είναι της φίλης Στέλλας Καρτάκη
το μαύρο τ' ανεξίτηλο, ενός παλιού καϋμού μου.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου