ΚΡΗΤΗ

«Υπάρχει στην Κρήτη κάποια φλόγα, ας την πούμε ψυχή, κάτι πιο πάνω απ’την ψυχή κι απ’τον θάνατο, που είναι δύσκολο να το ορίσης. Υπάρχει αυτή η περηφάνεια, το πείσμα, η παλληκαριά, η αψηφισιά, και μαζί κάτι άλλο, ανέκφραστο κι αστάθμηστο, που σε κάνει να χαίρεσαι που είσαι Κρητικός».
Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Υπάρχει σε ξένους η εντύπωση ότι ο Κρητικός είναι τραχύς, εκδικητικός και άγριος. Όσοι όμως τον γνώρισαν από κοντά και τον είδαν σε όλες τις εκδηλώσεις της πολυτάραχης ζωής του, στην χαρά ή στον πόνο, στο πένθος ή στην παρηγοριά, διακηρύσσουν πως μέσα του φωλιάζουν αρετές και προτερήματα, πως έχει πολλή ανθρωπιά και ευαισθησία.
Εκείνο που κάνει ζωηρή εντύπωση στον ξένο είναι η φιλοξενία του. Τα αισθήματα αυτά είναι χαραγμένα βαθιά μέσα στην ψυχή του. Η φιλοξενία είναι μια ιερή κι επιβεβλημένη υποχρέωση. Στο σπίτι του φυλάει πάντοτε κάτι –και το καλύτερο μάλιστα- για κάθε ενδεχόμενο, για τον μουσαφίρη που θα τύχη να περάσει, και το θεωρεί προσβολή του αν στην ευγενική του πρόταση βρει την άρνηση της φιλοξενίας και της προσφοράς του.........

ΧΙΠΗΔΕΣ.... ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ

.... στις αρχές της δεκαετίας του '60 σημείο συνάντησης για τους χίπηδες όλου του κόσμου ήταν τα Μάταλα στην νότια μεριά της Κρήτης. Οι άνθρωποι δεν ενοχλούσαν κανέναν, ζούσαν τα οράματά τους, άκουγαν Crosby, Stills, Nash and Young και τρέφονταν με τα λίγα που τους έδιναν, έμεναν σε σπηλιές. Παγκόσμιο κέντρο κατάντησαν τα Μάταλα που έγιναν σημείο αναφοράς και συνάντησης για τις επόμενες γενιές των  "ανέμελων". Λίγο αργότερα ανακάλυψαν τα Φαλάσαρνα και την "Παχιά Αμμούτσα" με τις σπηλιές και την γαλαζοπράσινη θάλασσα. Πέρασαν πολλοί από το Καστέλι λίγο μετά το 70΄ φορτωμένοι με τα σακίδια τους, τα αυτοσχέδια πέδιλα τους, με μια κουβέρτα στην πλάτη, με τα μακρυά γένια και τα αχτένιστα μαλλιά, όλοι τραβώντας για Φαλάσαρνα, τα νέα Μάταλα της Κρήτης. Φιλήσυχοι και καλοσυνάτοι, τα παιδιά των λουλουδιών, για πάνω από 5-8 χρόνια ερχόταν και σιωπηλά μας προσπερνούσαν ...

Κυριτσάκης -Γεωργακάκης-Δερμιτζάκης με δυο χίπηδες στο καφενείο του Κουτσουρέλη ένα καλοκαίρι στην δεκαετία του 70΄.

Ο ΜΠΑΡΜΠΕΡΗΣ

........ Με το μάτι να γυαλίζει επικίνδυνα ο κουρέας σήκωσε το στήριγμα κεφαλιού της καρέκλας και έσπρωξε με ορμή το κεφάλι μου να ακουμπήσει πάνω του. Κατόπιν άρπαξε την ξυριστική λεπίδα, κατέπνιξε με δυσκολία τους πολεμικούς αλαλαγμούς που ήθελε να βροντοφωνάξει και "επιτέθηκε" με μένος στο αξύριστο πρόσωπό μου. Η μάχη ήταν εκ των πραγμάτων άνιση και τα γένια μου δεν είχαν καμία τύχη απέναντι σε αυτό....... σε λίγο όλα τελείωσαν. Εκεί που έκανα να ανασηκώσω ο αφελής το κεφάλι μου, ο "μπαρμπέρης " το έσπρωξε πάλι πίσω και άρχισε να ψεκάζει το πρόσωπό μου με μία από τις πρώτες λοσιόν προσώπου που επινόησε ο άνθρωπος. Πήγα να φωνάξω αλλά σώθηκα όταν άκουσα το "Έτοιμος! Με γεια!"

ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΚΙΣΑΜΟ

Στη βορειοδυτική πλευρά του νομού Χανίων και σε απόσταση 40 περίπου χλμ. από την πόλη, βρίσκεται η επαρχία Κίσαμου, που χαρακτηρίζεται από τα καταπράσινα βουνά που ορθώνονται γύρω της, τα γραφικά χωριά της, αλλά και τις απερίγραπτης ομορφιάς παραλίες της. Οι ομορφότερες παραλίες της Ελλάδος. Εδώ θα θαυμάσετε τη παραδοσιακή αρχιτεκτονική, θα απολαύσετε το φρέσκο ψάρι σας, θα πιείτε το Κισαμίτικο μπρούσκο και θα φάτε σταμναγκάθι με το κατσικάκι, ίσως γίνετε και πειρατής αν έχετε χρόνο στο νησάκι της Γραμβούσας και θα παιχνιδοκολυμπίσετε με τις παραλλαγές του μπλε και του πράσινου στην λιμνοθάλασσα του Μπάλου. Φυσικά το ηλιοβασίλεμα στα Φαλάσαρνα είναι ζωγραφιά και για να το απολαύσετε χρειάζεστε .........παρέα . Ξεχασμένα από το χρόνο χωριά αλλά και άνθρωποι πιστοί στις παραδόσεις, σας περιμένουν για να απολαύσετε τις ομορφιές αλλά και την φιλοξενία τους.

ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ.......

Κάθετε ο Παυλής ένα σοφός γέροντας, πολύ πειραχτήρι όμως, στην πόρτα του σπιτιού του και κόβει κίνηση.

Ξάφνου περνάει ο Τσαλαπονικολής ένας συγχωριανός του, τραβώντας μια κατσίκα, βρίζοντας.

Ευκαιρία δεν χάνει ο Παυλής και τον ερωτάει :

- Ίντα πρόβλημα έχεις Νικολή;

Και ο Νικολής ανυποψίαστος

- 5 φορές έχω πάει την κατσίκα στον τράγο αλλά δεν γίνετε πράμα.

Άλλο που δεν ήθελε ο γερο-Παυλής, γυρίζει και του λέει :

- Γιάντα δεν την πας στο λύκειο ? Η εγγόνα μου τρεις μέρες μόνο επήγε και γύρισε γκαστρωμένη !!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΩΝΑΣ

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Καμπάλας, Yπέρτιμος και Έξαρχος πάσης Ουγκάντας κ. Ιωνάς. Γεννήθηκε το έτος 1945 εις DDEGEYA και φοίτησε στην Εκκλησιαστική Σχολή της Κρήτης (1964-1968). Είναι πτυχιούχος της Θεολογικής και της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1968-1978). Διάκονος χειροτονήθει το 1981 και Πρεσβύτερος το 1982. Το 1992 χειροτονήθει Επίσκοπος Μπουκόμπα και το 1997 εξελέγη Μητροπολίτης Καμπάλας και πάσης Ουγκάντας.

Στην φωτογραφία ο Ιωνάς το 1968 τελειόφοιτος της θεολογικής σχολής στο Καστέλι όπου και διέμενε για λίγο στα οικοτροφεία του σοφού γέροντα ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ.

ΣΧΗΜΑΤΑ

.......περισσότερο απ' όλα μ' αρέσει να βλέπω σήμερα, κατ' απ' το φως τούτο ....... το θέαμα του εδάφους. Πετρώματα που θεϊκές δυνάμεις τα έπλασαν, βράχοι, συντρίμμια βράχων και πέτρες, η απειράριθμη όπως τ' άστρα σκόνη του γόνιμου χώματος ...Σκύβω και πιάνω ένα λιθάρι. Το χαϊδεύω με το βλέμμα, με το χέρι. Είναι ένας ασβεστόλιθος γκρίζος. Η φωτιά εμόρφωσε το θεϊκό σχήμα του, τα ύδατα τον διέπλασαν, του εχάρισαν το λεπτό τούτο ρούχο της αργίλου, αλλού άσπρο, αλλού ερυθροκίτρινο του σιδήρου. Αληθινά συλλογιούμαι, ω ασβεστόλιθε, πως από τον καιρό που η διάπυρη μάζα του πλανήτη αυτού που πατούμε ξεπετάχθηκε από το Άστρο του Ήλιου, στριφογυρίζοντας ωσάν δακτύλιος γύρω του, κι έπειτα, όταν άρχισε να συμπυκνώνεται στη σφαίρα μας, στοχάζομαι στοχάζομαι πως δεν ήταν τυχαία η θέση που πήρες μέσα στη μάζα του, μα πως η Αρμονία του Παντός, αυτή που καθόρισε την απόκλιση του άξονός του, αυτή σου έταξε τούτο τον τόπο για πατρίδα του πνευματικότατου σχήματός σου και κάτω από έναν αιθέρα κι ένα φως ισάξιά σου πνευματικά........... Τα χαλίκια του Κλάδεου μου φανήκαν ως κεφάλια ηρώων και τ' αγάλματα των αετωμάτων ως όρη. Η κόμη του Διός ως γκρεμνοί και το μυριόσχημο τούτο βουνό, που οδοιπορώντας γύρω του ανασύνθεσα την αρμονία των διαγραμμάτων του, ως ελληνικό άγαλμα...
Δημήτρης Πικιώνης

Συναισθηματική Τοπογραφία 1935

ΟΙ ΒΑΡΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΟΥΣ ΘΗΛΥΚΟΥ!

Αγαπώ τις βάρκες. Τις αγαπώ γιατί είναι γένους θηλυκού. Βάρκες νιες, με φρεσκάδα, λυγερόκορμες, με σωστές αναλογίες ή όχι, με καμπύλες και ισιάδες, μακρόστενες ή «στρογγυλές», σοβαρές ή αστείες, συχνά τσαχπίνες, βολικές ή άβολες, σπάνια ασουλούπωτες, οικείες ή απόμακρες, παράξενες και απλές, συχνά «απλοϊκές», βάρκες παλιές και γηραιές, φτιασιδωμένες ή όχι, γουστόζικες, αλλά μερικές απόμαχες, εγκαταλελειμμένες, παροπλισμένες, ξεχασμένες, παρά τα όσα προσέφεραν. Βάρκες αμόλυντες και άσπιλες, ατίθασες, δύσκολες ή υπάκουες, σφριγηλές και ακμαίες, δυσκίνητες ή ευκίνητες, όμορφες, ωραίες, αλλά ποτέ άσχημες. Πάντα ξεχωριστές, πάντα θηλυκές, όμορφες και χαριτωμένες, ονειρεμένες. Βάρκες μικρές και μεγάλες, διαφορετικά σχήματα, άλλες διαστάσεις, χρώματα ζωηρά, άλλοτε μουντά. Χρώματα διαφορετικά, ένα ουράνιο τόξο. Μπλε και κόκκινα, λευκά και ωχρόλευκα, κίτρινα και ωχροκίτρινα, πράσινα και μενεξεδένια, βυσσινί και σταχτί, κανελί, χρυσωπό, λαδί και μολυβί, μενεξεδένιο και ταγαλί, χρώματα και αποχρώσεις.
απο την σελίδα www.ithacos.gr

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ NASSO AVDARMANI

Ένα μικρό δείγμα από την δουλειά του Θεσσαλονικιού φωτογράφου εδώ, αλλά και στην δεξιά στήλη ! Για περισσότερα στην σελίδα του :http://on-photography.blogspot.com/

Ο ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΣΤΟ ΚΑΣΤΕΛΛΙ

.............Από τον Αύγουστο του 1950 έως τον Οκτώβριο του 1951, ο Σοφοκλής Βενιζέλος σχημάτισε τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις, αρχικά σε συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη και τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, και κατόπιν σε συνεργασία με τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Νικόλαο Πλαστήρα, ως πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών. Στην κυβέρνηση Πλαστήρα (1951–1952) μετείχε ως αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών, και αναπλήρωσε τον Πλαστήρα μετά την ασθένειά του (11 Μαρτίου 1952). Κατά την περίοδο αυτή, ο Σοφοκλής Βενιζέλος διαπραγματεύτηκε την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ (εισδοχή στις 20 Σεπτεμβρίου 1951, επικύρωση από την Βουλή των Ελλήνων στις 18 Φεβρουαρίου 1952), αποδέχθηκε την συμμετοχή της χώρας στον πόλεμο της Κορέας μετά από πρόσκληση του ΟΗΕ, και έδωσε το δικαίωμα τού εκλέγειν και εκλέγεσθαι και στις γυναίκες (Νόμος 2159/1952).
Για αυτά τα δυο θέματα οι Έλληνες θα πρέπει τον θυμούνται θετικά αλλά και αρνητικά. Στο Καστέλλι οι οικογένεια των Ξηρουχάκηδων πάντα Βενιζελικοί και Φιλελεύθεροι τον φιλοξένησαν αρκετές φορές. Στην φωτογραφία μας Ξηρουχάκηδες αλλά και ο ντάντος μου Παπαδοκωστής σε μια βόλτα στην αγορά του Καστελλιού το 1952. Διακρίνονται ο Ξηρουχοηλίας, ο Πατερομιχελάκης ο Νίκος αλλά και Ο Ξηρουχαντώνης

ΤΟ ΓΑΜΟΠΙΛΑΦΟ

(8 άτομα )
Υλικά: 2 κιλό ζυγούρι & 1 κότα 1 1/2 κιλό
2 νεροπότηρα ρύζι (όχι σπυρωτό)
6 νεροπότηρα ζωμό*
2 κουταλιές σούπας στακοβούτυρο
1/2 ποτήρι κρασιού χυμό λεμονιού,
αλάτι (μια χαχαλιά)
Εκτέλεση: Πλένουμε καλά τα κρέατα και τα βράζουμε μαζί, σε σιγανή φωτιά, για 1 1/2 ώρα τουλάχιστον, ρίχνοντας μέσα στο νερό μια κουταλιά της σούπας αλάτι. Μόλις ψηθούν, βγάζουμε τα κρέατα, σουρώνουμε το ζωμό τους και τα αλατοπιπερώνουμε. Μετράμε τον ζωμό, σε κάθε 3 νεροπότηρα ζωμό αντιστοιχεί 1 ρύζι. Σε μία κατσαρόλα ξαναβράζουμε τον σουρωμένο ζωμό και ρίχνουμε το ρύζι, σε μέτρια φωτιά, το οποίο και ανακατεύουμε για να μην κολλήσει, μέχρι να τραβήξει όλο σχεδόν το ζωμό (20 λεπτά περίπου). Καίμε το στακοβούτυρο σ’ ένα μπρίκι, κατεβάζουμε την κατσαρόλα από την φωτιά, περιχύνουμε με αυτό το πιλάφι μας και τ’ αφήνουμε σκεπασμένο για 5 λεπτά. Σερβίρεται χώρια το ρύζι από το κρέας. Αν θέλουμε, μπορούμε να προσθέσουμε ένα φλιτζανάκι του καφέ χυμό λεμονιού στο ρύζι, πέντε λεπτά πριν ψηθεί για να μείνει σπυρωτό (και πριν ρίξουμε το στακοβούτυρο).
* Στο ένα νεροπότηρο ρύζι αντιστοιχούν 3 νεροπότηρα ζωμός.
Άντε και στα δικά σας οι ανύπαντροι !!!
*
Στην φωτογραφία μας ο Πατεράκης μαζί με τον Γιακουμάκη τον Θοδωρή βράζουν κρέας στο πανηγύρι του Άι Γιάννη του Θεολόγου στην Κουνουπίτσα.

Και επειδή άλλο είναι να το διαβάζεις και άλλο να το βλέπεις, ο καλός φίλος μας ο Χατζίκος, μας έστειλε και το βίντεο του πιλαφιού, εδώ:http://www.youtube.com/watch?v=U32P-mg_i_E&feature=channel_page

ΚΡΟΥΣΤΑΛΟΒΡΑΧΙΟΝΑΤΗ ΜΟΥ

Στην Κίσαμο δεν υπήρχαν φιλολογικά βράδια. Ούτε το σινεμά ήταν πρώτη ανάγκη, υπήρχε για όλα αυτά το μαγαζί του Κουτσουρέλη, στην δεκαετία του 70΄που κάθε βράδυ γινόταν και ένα ξεφάντωμα, κάθε βράδυ και μια νέα εμπειρία. Ο κορυφαίος λαγουθιέρης και συνθέτης Γιώργη Κουτσουρέλης, εκείνος που έχει συνθέσει τον "Ζορμπά", που δεν είναι άλλος από τον Αρμενοχωριανό συρτό, παρέα με όλους τους τότε γνωστούς βιολάτορες τον Χάρχαλη, τον Κουφιανό και τον Γ.Μαριάνο, έως τον Μαύρο, τον Ναύτη, τον Μ.Κουνέλη και τον Κώστα Μουντάκη έπαιζαν κάθε βραδάκι για την νεολαία και όχι μόνο.

Στην φωτογραφία μας ο Γιώργος Κουτσουρέλης παίζει παρέα με τον Μιχάλη τον Κουνέλη και το μαγαζί είναι τίνγκα μαθητούδια που ήθελαν να ακούσουν την 'Κρουσταλοβραχιονάτη μου ' την "Νενέ μου" το "Δε θέλω μέσα στην καρδιά" . Αξέχαστα βράδια Καστελλιανά.

Η ΣΤΑΜΝΑ ΤΗΣ ΜΟΥΝΤΑΚΕΝΑΣ

Μια ηλικιωμένη γυναίκα αναγκαζόταν καθημερινά να διανύει μια μακρινή απόσταση με δύο στάμνες στα χέρια για να μεταφέρει νερό στο σπίτι της. Η μία στάμνα ήταν γερή, η άλλη μισοραγισμένη, με αποτέλεσμα να χάνεται μέρος της ποσότητας του νερού που μετέφερε στη διαδρομή. Η γερή στάμνα ήταν περήφανη για τον εαυτό της, η ραγισμένη από την άλλη ένιωθε μειονεκτικά που δεν μπορούσε να εκπληρώσει το στόχο της στο ακέραιο. Κάποια μέρα, η "ελαττωματική" στάμνα μίλησε στην ηλικιωμένη, εκφράζοντάς της το πόσο άσχημα ένιωθε για την ατέλειά της. Η γυναίκα, αφού την άκουσε, της ζήτησε να ρίξει μια ματιά στα λουλούδια που είχαν φυτρώσει κατά μήκος της διαδρομής από τη δική της πλευρά. Μια ατέλεια που την έκανε ιδιαίτερη αυτή τη στάμνα.
Στη Φωτογραφία η Μουντάκη από την Πολυρρήνια στο πηγάδι της μαζί με την (ραγισμένη) στάμνα.

1930 ΛΟΥΣΑΚΙΕΣ

Η φωτογραφία από πίσω γράφει 10 Ιουνίου 1930 ΛΟΥΣΑΚΙΕΣ.

Ιστορική μέρα για την Ελλάδα που με τον Βενιζέλο πρωθυπουργό, έκλεισαν οι περισσότερες εκκρεμότητες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η Ελλάδα συμφώνησε να πληρώσει 425.000 λίρες Αγγλίας ως αποζημίωση για τους Τούρκους που έφυγαν από τη χώρα και σε αντάλλαγμα η Τουρκία δεχόταν να αναγνωρίσει τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης ως μόνιμους κατοίκους. Άλλο αν αυτό στην συνέχεια δεν τηρήθηκε. Στις 30 Οκτωβρίου μάλιστα υπογράφτηκε στην Άγκυρα το σύμφωνο ελληνοτουρκικής φιλίας, ουδετερότητας και διαιτησίας. Η διπλωματική αυτή προσέγγιση άλλαξε άρδην το κλίμα στις δύο χώρες με αποτέλεσμα τόσο ο Βενιζέλος στην Άγκυρα όσο ο Ισμέτ Ινονού στην Αθήνα να τύχουν θερμής υποδοχής από τους κατοίκους. Έτσι η παρέα των άγνωστων προς το παρόν Φιλελευθέρων Λουσακιανών γιορτάζει την επιτυχία αυτή του Βενιζέλου.

ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ !!!

Έρωτας είναι και πετάει

Κι όπου πας σε κυνηγάει

Τοξότης είναι και στοχεύει

Θέλει πάντοτε να φεύγει

Μες τα δάση τριγυρνάει

Σε ρυάκια ξεδιψάει

Δέντρα με καρδιές πληγώνει

Και με δάκρυ το πληρώνει

Κι όλο έρχεται και φεύγει

Κι όλες τις καρδιές μαγεύει

Έρωτας είναι και θυμάται

Και τις νύχτες δεν κοιμάται

Καθρεφτίζεται στις λίμνες

Τρέφεται και ζει με μνήμες

Μέρες τα κύματα μετράει

Όλα ή τίποτα ζητάει

Κι όλο στην άμμο κάτι γράφει

Θέλει ό,τι δεν υπάρχει

Κι όλο έρχεται και φεύγει

Κι όλες τις καρδιές μαγεύει

Κει που αγαπάει τα νώτα στρέφει

Και στα όνειρα επιστρέφει

Μα πάλι θέλει κι επιμένει

Και στο τέλος μόνος μένει

Ο. ΠΕΡΙΔΗΣ
Αφιερωμένο στους γονείς μου που πάντα ήταν ερωτευμένοι!

ΜΑΣΚΑΡΑΤΑ

Απόψε πού ό Καρνάβαλος θα μας αφήσει γεια
βάλε το ντόμινο, γιαγιά και στο μπουρμπούλι τράβα να γλεντήσεις.
Περνάν τα χρόνια. Πήγαινε. Μη χάνεις τον καιρό.
Βρες εκεί μέσα κάναν νεαρό και κοίταξε μαζί του να μεθύσεις. Τι κι αν σ’ άσπρισαν τα μαλλιά κι είναι τα δόντια σου λειψά.
Πάντα ή καρδιά σου θα διψά για το τρελό μεθύσι της ψυχής σου,
η νύχτα απόψε ή τρελή καλή γιαγιά, για τ’ όργιο και σένα σε καλεί.
Ρούφα το νέκταρ της γλυκά κι αποκοιμήσου.

Και σαν διαβεί με το καλό το βράδυ τούτο το τρελό και δεις πώς γύρω χάρτινα έχτισες τα παλάτια σου και πώς σε νοιώσαν οι νεαροί αφού το σώμα δεν μπορεί μην κλαις, γιαγιά, μόν’ σφούγγισε τα δάκρυα από τα μάτια σου.

ΧΑΝΙΑ

.........ένας ρομαντικός και μαγευτικός δαίδαλος από βενετικές γειτονιές, τούρκικους μαχαλάδες, με στενοσόκακα, τζαμιά, παλιά χαμάμ και ιστορικά πηγάδια. Μνημειώδεις εκκλησίες στις χριστιανικές συνοικίες, αρχοντικές γειτονιές με υπέρτατου κάλλους νεοκλασικά μέγαρα και αυλές γεμάτες κρεβατίνες, ενετικά νεώρια με σκουριασμένες θαλασσοφαγωμένες πέτρες................... μισογκρεμισμένα τείχη και σωριασμένα τούβλα, αντικριστά από τον μοναδικής αρχιτεκτονικής φάρο. Αγαπημένη πόλη των ερωτευμένων και των καλλιτεχνών, τα Χανιά δεν βαριέσαι να τα περπατάς ποτέ. Και να τα ανακαλύπτεις συνέχεια...........

ΟΙ ΑΔΕΛΦΕΣ !!

Επήγε μια γριά την μικρότερη της αδελφή στου Φαντρίδη, γιατρού στο Καστέλλι. Αφού την εξέτασε με προσοχή, την ερώτησε εκτός των άλλων και πόσω χρονών είναι. Αυτή αφού κόμπιασε λιγουλάκι είπε με σιγανή φωνή στον γιατρό!

- Σαράντα χρονώ θα ναμαι γιατρέ μου!

Η αδελφή της που παρακολούθουνε την εξέταση και ήκουσε την απάντηση της αρρωστης, αντί να πει την πραγματική της ηλικία, που την ήξερε, είπε και αυτή ψυθιριστά του γιατρού!

- Ήκαμε γιατρέ, κι εκειά ένα ολάκερο χρόνο!

Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΞΕΝΟΦΩΝ ...ΤΟΜΠΑΖΗΣ

Τομπάζης Εμμανουήλ (Ύδρα, 1784-1831) Πρόκριτος της Ύδρας, ναυμάχος της Ελληνικής Επανάστασης και αρμοστής της Κρήτης (1823- 24 ). Από μικρός ασχολήθηκε με το ναυτικό επάγγελμα. Αντιτάχτηκε στην αρχή στον ξεσηκωμό της Ύδρας, αλλά στη συνέχεια πήρε ενεργό μέρος στις επιχειρήσεις. Σημαντικότερη ήταν η συμμετοχή του στη ναυμαχία της Πάτρας. Ως πληρεξούσιος των Υδραίων συμμετείχε στις Εθνοσυνελεύσεις Επιδαύρου (1822) και Άστρους (1823). Το 1823 διορίστηκε αρμοστής της Κρήτης μετά από πρόταση των Κρητικών. Η παρουσία του αναζωογόνησε την Κρητική επανάσταση και εξομάλυνε τις αντιθέσεις των Σφακιανών με τους άλλους Κρητικούς οπλαρχηγούς. Oμως δε μπόρεσε να γεφυρώσει τις εσωτερικές αντιθέσεις, ενώ η αποβίβαση μεγάλων Τουρκοαιγυπτιακών δυνάμεων καθιστούσε προβληματική την εξέλιξη της Κρητικής επανάστασης, αφού δε μπορούσε να εξασφαλίσει την πειθαρχία των οπλαρχηγών. Το 1824 επέστρεψε στην Ελλάδα.

Στις φωτογραφίες μας η αναπαράσταση της απόβασης στο Καστέλι το 1971 (εν μέσω Χούντας) Στο ρόλο του Τομπάζη ο αξέχαστος Ξενοφών Χριστοδουλάκης.

ΑΓΝΑΝΤΕΥΟΝΤΑΣ

Να σ’ αγναντεύω, θάλασσα, να μη χορταίνω

απ’ το βουνό ψηλά

στρωτή και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω

απ’ τα μαλάματά σου τα πολλά.
*****

Να ναι χινοπωριάτικον απομεσήμερο, όντας

μετ’ άξαφνη νεροποντή

χυμάει μες απ’ τα σύνεφα θαμπωτικά γελώντας

ήλιος χωρίς μαντύ.

*****
Να ταξιδεύουν στον αγέρα τα νησάκια, οι κάβοι,

τ’ ακρόγιαλα σα μεταξένιοι αχνοί

και με τους γλάρους συνοδιά κάποτ’ ένα καράβι

ν’ ανοίγουν να το παίρνουν οι ουρανοί.

*****
Ξανανιωμένα απ’ το λουτρό να ροβολάνε κάτου

την κόκκινη πλαγιά χορευτικά

τα πεύκα, τα χρυσόπευκα, κι’ ανθός του μαλαμάτου

να στάζουν τα μαλλιά τους τα μυριστικά.

*****
Κι’ αντάμα τους να σέρνουνε στο φωτεινό χορό τους

ως μέσα στο νερό

τα ερημικά χιονόσπιτα-κι’ αυτά μες στ’ όνειρό τους

να τραγουδάνε, αξύπνητα καιρό.

*****
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτά μου

με μάτια να σε χαίρομαι θολά

και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,

πίσω κι’ αλάργα βάσανα πολλά.

*****
Ως να με πάρεις κάποτε, μαργιόλα συ,

στους κόρφους σου αψηλά τους ανθισμένους

και να με πας πολύ μακρυά απ’ τη μαύρη τούτη Κόλαση,

μακρυά πολύ κι’ από τους μαύρους κολασμένους ….

Κωστής Βάρναλης

Από το υπέροχο μπλοκ Μαμά.......ετών 37 http://natassaki.wordpress.com/

ΤΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

..........Ήταν στα μέσα του 1930, όταν πρωτοπόροι αυτοκινητιστές, με λεωφορεία των δώδεκα και δεκατεσσάρων θέσεων, τόλμησαν τη δημιουργία της πρώτης γραμμής, συνδέοντας την Κίσαμο με τα Χανιά. Το εγχείρημα πέτυχε και σε μικρό χρονικό διάστημα οι γραμμές πολλαπλασιάστηκαν. Καστέλλι - Ποταμίδα-Βουλγάρω -Τοπόλια, Καστέλλι-Μεσόγεια - Πλάτανος, Καστέλλι-Καλάθενες.
Δύσκολο έργο. Έχοντας να αντιμετωπίσουν επικίνδυνους χωματόδρομους, δυσμενείς καιρικές συνθήκες και κυρίως την έλλειψη όλων εκείνων των μέσων, που σήμερα διατίθενται, για την αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων.
Η ταλαιπωρία μεγάλη. Κανείς δεν διαμαρτύρεται. Τα χαμόγελα των επιβατών που περιμένουν στα σημεία επιβίβασης, την εμφάνιση του λεωφορείου «τους» που θα τούς μεταφέρει στον προορισμό τους, είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή. Προϊόντα και άνθρωποι μαζί, όμως το ταξίδι αξέχαστο .............

*

1η φώτο :Αρχές του 30 στην Σκαλίδη, εμπρός από το μαγέρικο του Παπαδόγιαννη, ένα δωδεκαθέσιο.

2η φώτο : Η πλατεία Τζανακάκη τότε και σήμερα τόπος του ΚΤΕΛ.

3η φώτο: Το λεωφορείο του Παπαθανασάκη.

H ΜΑΧΑΙΡΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ

Το τυπικό Κρητικό μαχαίρι με τη μορφή την οποία διατήρησε μέχρι την εποχή μας, γεννήθηκε κατά τα τέλη του 18ου αιώνα κι έχει σχήμα που θυμίζει "σαΐτα". Το χαρακτηριστικό του σχήμα υιοθετήθηκε μ' ενθουσιασμό από τους Κρητικούς και αντιστάθηκε στο πέρασμα του χρόνου Η συναισθηματική αλλά και πρακτική πολεμική αξία του Κρητικού μαχαιριού συνεχίστηκε και στον αιώνα μας, αφού το Κρητικό μαχαίρι υπήρξε απαραίτητο συμπλήρωμα της πολεμικής εξάρτησης του Κρητικού παλικαριού στο Μακεδονικό αγώνα, στους Βαλκανικούς πολέμους, στη Μικρασιατική εκστρατεία, ακόμα και κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου όπου οι Κρητικοί αντάρτες ήταν οπλισμένοι και με το παραδοσιακό τους Κρητικό μαχαίρι, σύμβολο της Κρητικής αντρειοσύνης και του πνεύματος αντίστασης της Κρήτης εναντίον κάθε κατακτητή
"Είμαι μαχαίρι κρητικό

όπλο τιμής και ανδρείας

μα είμαι και ενθύμιο

παντοτινής φιλίας."

Ο ΘΡΟΝΟΣ ΤΩΝ ΦΑΛΑΣΑΡΝΩΝ

O Pashley επισκέφτηκε τον Απρίλη του 1834 τα Φαλάσαρνα και θαύμασε τον γαλάζιο ουρανό της Κρήτης, την αρχαϊκή ομορφιά του τοπίου και τότε κατάλαβε γιατί οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα ΔΙΑ . Είδε 30 τάφους λαξευτούς στον βράχο, όπως τα Μάταλα, κυκλώπεια τείχη, θεμέλια σπιτιών, ερείπια ναού και ένα πέτρινο Θρόνο αφιερωμένο στον Ποσειδώνα, επειδή τα Φαλάσαρνα ήταν ναυτική δύναμη. Ίσως όμως να ήταν αφιερωμένος και στην Αρτέμιδα μιας και ο ναός που σώζεται ακόμα και σήμερα ψηλά στο Κούτρι ήταν αφιερωμένος στην Διικτυναία Αρτέμιδα. Αντίθετα ο Spratt (ΙΙ 234) υπέθεσε ότι δεν ήταν θρόνος, γιατί οι διαστάσεις του είναι τεράστιες αλλά μάλλον βήμα από το οποίο μιλούσαν οι Ρήτορες.
.

Στην φωτογραφία μας ο αείμνηστος Μαυρομάτης στην δεκαετία του 70΄ λίγο καιρό πριν σπάσει το νότιο τμήμα του Θρόνου ή του βήματος, από κάποιον απρόσεκτο οδηγό φορτηγού.

ΣΤ΄ΑΛΟΓΑ- ΣΤ΄ΑΛΟΓΑ

ΚΑΙ ΝΑ Τ' ΑΨΗΛΟΥ που καλπάζουν καβαλλάρηδες καβάλλα στ' άτια της ψυχής τους να τ' άσπρα αλόγατα που χλιμιντράν καλπάζοντας μέσα στα φώτα και πίσω ο κουρνιαχτός κι ο γήλιος. Γεια σου λεβεντιά και μπρος τους ο ουρανός κι η δόξα: γεια σου αδέρφι.
Στ' άλογα, στ' άλογα, προστάζει ο Άρης την Ελλάδα, στ' άλογα εμπρός, στην μπάντα οι κλαψες στην μπάντα τα ψοφίμια κι οι ραγιάδες κι οι κιοτήδες, ψηλά-ψηλά στ' άλογα πάνου, τ' άλογα πάνου απ' τα δέντρα. Ποιος μένει πίσω; Ποιος; Κανείς.

Στ' άλογα στ' άλογα -Ομέρ Βρυώνη τι τα λες; Κακά μαντάτα βίτσισαν τ' αυτιά σου. Ε τι τα λες; Αντρειώθη η αντρειά στου άντρα το μπρούτζινο κλινάρι το μπρούτζινο σπαθί του της τρυπάει τα σπλάχνα. Στ' άλογα στ' άλογα, προστάζει ο Άρης, λεύτερα βουνά μας και να τ' αψήλου που καλπάζουν καβαλλάρηδες μες στο αίμα και στις φλόγες

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

Στις φωτογραφίες μας ο Σήφης Παπαδάκης (αδελφός του παππού μου) που ήταν από τους καλύτερους καβαλάρηδες της Κισάμου, αξέχαστες και πολλές οι ιστορίες με τον τρόπο που ίππευε τα άλογα και ο Αθανασάκης Γιάννης στην άλλη, από το Βουργάρω (Λατζιανά)

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΑΒΒΑΛΑΣ ΑΛΛΑ Ο.......

xμ ........ καταδικάζουμε τη δικτατορία του 1967, ενώ την ίδια στιγμή μας αφήνουν αδιάφορους τα καθημερινά μικρά αλλά όχι λιγότερο επαχθή πραξικοπήματα, μεσούσης της δημοκρατίας. Η μεγάλη πολιτική Εκτροπή μπορεί να τελείωσε, οι μικρές πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές εκτροπές εξακολουθούν και συμβαίνουν. Και μάλιστα μπροστά στα μάτια μας. Στα χρόνια της δικτατορίας μπορούσαμε να διακρίνουμε καλύτερα το ψεύτικο από το αληθινό. Η καθημερινή προπαγάνδα, όπως άλλωστε κάθε προπολεμική ή μεταπολεμική προπαγάνδα ολοκληρωτικών καθεστώτων, ήταν πανίσχυρη ακόμη κι αν τα ΜΜΕ της εποχής, ραδιόφωνο και Τύπος, δεν μπορούν να συγκριθούν με τα σημερινά. Το κυριότερο, τα χρόνια εκείνα δεν είχε εφευρεθεί ακόμη το εικονικό, τουλάχιστον στον βαθμό που υπάρχει σήμερα. Η εικόνα του κόσμου ήταν άσκημη, αλλά παρά ταύτα αληθινή. Η εικονική πραγματικότητα, που προβάλλεται σήμερα με χίλιους τρόπους, φαίνεται ωραία αλλά είναι απάτη. Μας είναι δύσκολο να διακρίνουμε πια όχι την πραγματικότητα από την εξεικόνισή της αλλά την εικόνα από το εικονικό. Αν μια εικόνα είναι ισχυρότερη από χίλιες λέξεις, πόσες λέξεις ισοδυναμούν με το εικονικό;

Απόσπασμα από το Βήμα.

.

Σίγουρα δεν είναι ο Σαβάλας, στην φωτογραφία μας που τραβήχτηκε στην αγορά του Καστελλιού το 1971. Μπρρρρρρρρρρρρρρρρ.

Ο ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ

Το Τάξιμο μου

Σαν την απλή γυναίκα του χωριού

που΄ρχεται στην Εικόνα Σου να φέρει

την άγια μυρωδιά του λιβανιού

κι εφτάζυμα ψωμιά μεσ΄το πανέρι

και γώ στη Χάρη Σου, Χριστέ μου, γέρνω

και Τάξιμο Σου κάνω και Σου φέρνω.

*************

Τ΄άγιο Πανιέρι της ζωής κρατώ

και φέρνω μέσα της ψυχής τα δώρα

κείνα, που μου΄δωκες για να κρατώ

σ΄αυτήν την άστατη του κόσμου χώρα

Το τάλαντο, που μου ΄δωσες, γυρίζω

κι όλη μου τη ζωή Σου τη χαρίζω

...

Από το υπέροχο πολυφωνικό - λεύκωμα " ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ" που μόλις κυκλοφόρησε και δεν πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι Κισαμίτη.

Η ζωή και το έργο του μεγάλου μας Ειρηναίου αλλά ιδιαίτερα του ανθρώπου που μας άλλαξε την ζωή, από στόματα ένδημων και απόδημων Κισαμιτών.

.

Διάθεση βιβλίου :

Κίσαμος- Φαρμακείο Κατάκη Παντελή Πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου τηλ. 28220 22451

Αθήνα - Χρονικά Κισάμου και Σελίνου Λέκκα 12 τηλ. 210 3236025

ΤΟ ΚΑΜΙΝΙ ΤΟΥ ΛΑΔΟΝΙΚΟΥ

..........χαρουπιές, σχινιές, τριμιθιές, μερσινιές, αντρουκλιές, ελιές, αγριελιές, πεύκα, λατζιές και μοσφιλιές. Τα κάρβουνα της λατζιάς άντεχουν περισσότερο και δεν σπινθηροβολούν, ενώ τα ξύλα της μοσφιλιάς, της χαρουπιάς, της βελανιδιάς και της σχινιάς δίνουν τα καλύτερης ποιότητας κάρβουνα. Για την κατασκευή των καρβούνων πρέπει να στηθεί ένα αυτοσχέδιο καμίνι, η νισκιά όπως την ονόμαζαν, με τα ίδια τα ξύλα και η όλη διαδικασία απαιτεί γνώση, εμπειρία και παρακολούθηση από την αρχή μέχρι το τέλος. Τα ξύλα τα έκοβαν σε τεμάχια του ενός ποδιού περίπου, ενώ το μέγεθος του καμινιού εξαρτιόταν από την ποσότητα των ξύλων που είχαν στη διάθεσή τους. Στο κέντρο έστηναν ένα χοντρότερο ξύλο μήκους 2μ. περίπου. Στη βάση του τοποθετούσαν ξερούς θάμνους (μαζιά, θρουμπιά κ.ά.), οι οποίοι αποτελούσαν το προσάναμμα. Μετά άρχιζε το στήσιμο των ξύλων: στην πρώτη στρώση χρησιμοποιούσαν λεπτά ξύλα για να μεταδίδεται εύκολα η φωτιά πρώτα σε αυτά. Από πάνω τοποθετούσαν πιο χοντρά ξύλα, αφήνοντας ένα χώρο κενό γύρω από τον κεντρικό πάσαλο που προαναφέρθηκε. Στο τέλος η νισκιά έπαιρνε ένα κωνικό ή πυραμιδικό σχήμα. ................
Στην φωτογραφία μας ο Λαδόνικος* στο καμίνι του στην Κουκουναρά

*Νταγκουνάκης Νικόλαος

ΚΑΙ Η ΤΡΙΧΑ...... ΚΑΓΚΕΛΟ

............Η τρίχα είναι το πιο sexiest ορατό μέρος του ανθρώπινου σώματος. Το Hairstylists είναι πάντα να εφεύρει δροσερό, ισχίο και υπερμοντέρνα κουρέματα για τις κυρίες και τους κυρίους. Το Hairstyling δεν είναι το παιχνίδι ενός παιδιού υπάρχουν διαφορετικές περικοπές τρίχας που ταιριάζουν τους ανθρώπους σύμφωνα με τις μορφές του προσώπου τους, τους τύπους και τα χρώματα της τρίχας και του κρανίου .................................

Τα περισσότερα από τα δασύτριχα κουρέματα έχουν τα διαφορετικά στρώματα που τους δίνουν ένα μόνιμο ύφος. Η απεριόριστη ροή και οι διάφορες ρωγμές του προσώπου θα βοηθήσουν στην ενίσχυση των ζυγωματικών και ενός ισχυρού σαγονιού. Έτσι θα φανεί το αρσενικό !!!!!!!!!.

.

Τρεις Κισαμίτες με πολύ στυλ την δεκαετία του 50΄!!!!!!

13 ΑΤΑΚΕΣ ΓΙΑ ΚΑΜΑΚΙ

1. Γεια σου με λένε Ονούφρη . Βάζω για βουλευτής το 2016 και θα χρειαστώ την ψήφο σου. Γράψε μου το τηλέφωνο σου να σε πάρω να σου πω το πρόγραμμα μου!

2. Ο Σωκράτης είπε να έχουμε το γνώθι σ'αυτόν. Εγώ το έχω αλλά τώρα θα ήθελα να γνωρίσω και σένα !
3. Αχ και να μουν το κραγιόν σου !
4. Αγόρασα μια γατούλα από το pet shop και μου είπε ότι θέλει οπωσδήποτε να σε γνωρίσει ..
5. Μπορεί να μην είμαι ο πιο όμορφος άντρας εδώ μέσα , αλλά είμαι ο μοναδικός που βρήκε το θάρρος να σου μιλήσει !
6. Νιώθω σαν τον Richard Geere. Στέκομαι δίπλα σε μια Pretty Woman !
7. Μακάρι να ήμουν δάκρυ σου ! Να γεννιόμουν στα μάτια σου , να ζούσα στα μάγουλα σου και να πέθαινα στα χείλη σου !
8. Αν κάθε φορά που σε σκεφτόμουν έπεφτε ένα αστέρι ο ουρανός θα ήταν άδειος
9. Αν ο θεός έφτιαξε κάτι πιο όμορφο από εσένα , σίγουρα θα το κράτησε για την πάρτη του
10. Αν δεν υπήρχε ο ήλιος θα ήσουν σίγουρα το πιο καυτό πράγμα !
11. Αν η ομορφιά ήταν χρόνος θα ήσουν η αιωνιότητα !
12. Αν η νοσταλγία μου ήταν άσπρη και το πάθος μου ήταν μαύρο , τότε η αγάπη μου για σένα θα ήταν σαν σκακιέρα .
13. Αν το νερό το λέγανε ομορφιά , τότε εσένα θα σε λέγανε ωκεανό

Περισσότερα στο: http://free-time.pblogs.gr/2007/03/atakes-gia-kamaki-meros-3on-kai-teleftaio.html

Στην φωτογραφία μας στο τέλος του 1970 έξω απο το ΚΤΕΛ του Καστελλιού, ο Κωστής και ο Μιχάλης εξασκούνται......

ΤΑ ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΟΥΜΠΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΟΥΜΠΑΣ
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1960. Γόνος μικρασιατικής οικογένειας από τα Αλάτσατα της Μικράς Ασίας. Είναι παντρεμένος και επαγγελματικά δραστηριοποιείται με την εμπορία Υποδημάτων και Δερματίνων Ειδών. Η επιχείρηση μου υφίσταται από το 1936. Θεωρείτε πολυχομπίστας γιατί ασχολείται με την θάλασσα τα ταξίδια, τις συλλογές παλαιών αντικειμένων, όπως νομίσματα, καρτ-ποστάλ, φωτογραφικές μηχανές. Ένα από τα χόμπι μου είναι και η φωτογραφία. Ασχολείται με αυτήν εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά ιδιαίτερα την τελευταία τριετία αναδεικνύει το φωτογραφικό του ταλέντο. Όπως λέει και ο ίδιος:«Προσπαθώ με την ματιά μου να αποτυπώσω εικόνες τού τόπου μου, των ανθρώπων του, της καθημερινής ζωής, της χλωρίδας και πανίδας.»

περισσότερα στο http://tsoumpasphotogallery.ning.com/photo/photo/listForContributor?screenName=0nyjff49f1lrg&page=8

αλλά και στην διπλανη σελίδα !

ΤΟ "ΚΑΝΑΡΗΣ" ΔΕΝΕΙ ΣΤΟ ΚΑΒΟΝΗΣΙ

Στα τελευταία του (τέλος δεκαετίας του 1970) την γραμμή Κυπαρίσσι-Γέρακα-Μονεμβάσια-Νεάπολη-Γύθειο-Καστέλλι έκανε αυτό το δρομολόγιο ο ΚΑΝΑΡΗΣ, ο οποίος παραδόξως δεν έπιανε στα Κύθηρα. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται και το ΙΟΝΙΟΝ που έκανε το δρομολόγιο Πειραιάς- Κυπαρίσσι-Γέρακας -Μονεμβάσια-Νεάπολη-Αγ. Πελαγία-Γύθειο- Αγ. Πελαγία-Αντικύθηρα-Κίσσαμο Χανιών, κάποτε προσέγγιζε και το Καψάλι Κυθήρων άλλα από το 1992 νομίζω η προσέγγιση καταργήθηκε. Στα μέσα της δεκαετίας του 90 η γραμμή καταργήθηκε γιατί τα χωριά της Λακωνίας Κυπαρίσσι- Γέρακας και Μονεμβάσια απέκτησαν πρόσβαση από τη στεριά με νέους δρόμους. Μετά ήρθε το ΘΗΣΕΥΣ, για λίγο ο ΠΗΓΑΣΟΣ και τελικά το ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ.

Στην φωτογραφία μας η "πρώτη" του Κανάρη στο λιμάνι Κισάμου.

ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΤΗΣ ΑΓΟΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΣΤΟ http://sadentrepese.blogspot.com/

ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

..........πήρα στο ένα χέρι ένα κομμάτι λευκό χαρτί και στο άλλο ένα παλιό μολύβι θαρρώ πως με το μολύβι αυτό κάποτε, σαν ήμουν μαθητής, ζωγράφιζα καρδιές μέσα στα σχολικά βιβλία....τις ώρες που οι μονότονες παραδόσεις των καθηγητών πάλευαν με την πρωινή μου νύστα.
Άρχισα λοιπόν να ζωγραφίζω ξανά…να διαφεντεύει η ψυχή μου με εικόνες τη γραφίδα..γραμμές ατίθασα σπαρμένες στο πειθαρχημένο λευκό.
Δεν ήξερα τι ζωγράφιζα, δεν ήθελα να ξέρω…άφησα απλά το χέρι για λίγο ελεύθερο, να φλερτάρει και να χορεύει πάνω στο χαρτί.
Κάποτε μ’άρεσε να ζωγραφίζω ζεύγη με μάτια…γεμάτα ενέργεια, αυστηρά μάτια, γεμάτα πάθος…για πολλά χρόνια τώρα στοιχειώνουν, σε κάποια σκοτεινή αποθήκη, τα μαθητικά μου τετράδια, παρέα με σκόρπιες σημειώσεις για τα sos στη Χημεία και στ’ Αρχαία.
Όταν το χέρι σταμάτησε κουρασμένο να κινεί το μολύβι, κοίταξα το χαρτί…

.

Στην φωτογραφία μας ο Αποστόλης Κελαιδής ποζάρει στον μεγάλο αγιογράφο μας Αννουσάκη.