Εκατό μέτρα πιο ψηλά από τα νερά……όλα τα σβήνει η ανάσα του ιωδίου.
Ο φάρος: μια αναίτια κουκκίδα στον Βορρά,
θαυμαστικό που ξέμεινε σε φράση χωρίς ύφος·
……στα νώτα του φράχτης ρηχός το φρούριο του Ρίου.
Κάτω απ’ τα πόδια σου προβάρει διαρκώς
η θάλασσα ρυτίδες. Γλάροι
……αναρριχώνται προς τον ήλιο σ’ ευθεία γραμμή
προτού δύσουν μεμιάς σε μιας σκιάς το ημίφως.
Ένα βαρκάκι ουριοδρομεί. Ορτσάρει.……Με το πανί του να φουσκώνει μοιάζει
πότε αερόστατο και πότε σαλιγκάρι.
Μια ποδηλάτισσα: σου γνέφει να περάσει.
……Οργώνει ο αέρας τον ανήφορο. Η ώρα ιδρώνει.
Βλέπεις το στήθος της. Βαρύ. Να λαχανιάζει.
Πάνω απ’ του κόλπου τα νερά μεσημεριάζει.
Κώστας Κουτσουρέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου