Βλέπεις εκεί τα δυο βουνά, που φαίνοντ' ενωμένα
κι'ο στρατοκόπος, που περνά μακρυά τους, τα θαυμάζει;
Είν' απ' αυτή τη ρίζα τους αλληλοχωρισμένα
ως στην ψηλή τους κορυφή, που σπάνια συννεφιάζει,
κι' έχουν κρημνούς ανάμεσα και βάραθρ' ανοιγμένα.
Τώρα μ' αυτά τα δυο βουνά όλ' η ζωή μου ομοιάζει.
Στην όψι μου τη γελαστή βρίσκει αδερφωμένα
την ευτυχία και χαρά, όποιος κι' αν με κυττάξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου