.....Πριν χρόνια, ο τσαγκάρης έφτιαχνε ο ίδιος από την αρχή τα παπούτσια και η κατασκευή τους ήταν εξολοκλήρου χειροποίητη. Επειδή δεν υπήρχαν κόλλες και μηχανές, τα παπούτσια ήταν ραφτά και καρφωτά. Σε αυτό το σημείο την δουλειά την αναλάμβανε η κορδελιάστρα. Στο τσαγκάρικο, ο χώρος που ήταν στημένος ο πάγκος του με όλα τα σύνεργα, ήταν ανοιχτό από ο πρωί μέχρι το βράδυ. Μάλιστα, τα παπούτσια φτιάχνονταν κατόπιν παραγγελίας του πελάτη, ο οποίος επέλεγε το σχέδιο της αρεσκείας του, μέσω των ειδικών φιγουρινιών. Για να τα κατασκευάσει ο τσαγκάρης αγόραζε το δέρμα. Τα δέρματα ήταν δύο ειδών, τα ψιλά που τα χρησιμοποιούσε για το πάνω μέρος του παπουτσιού και τα χοντρά, με τα οποία έφτιαχνε το κάτω μέρος, τις σόλες δηλαδή. Όταν ερχόταν ο πελάτης για να παραγγείλει ένα ζευγάρι παπούτσια, τον έβαζε ο τσαγκάρης να πατήσει πάνω σ’ ένα χοντρό πετσί κι εκεί μ’ ένα μολύβι, που το σάλιωνε προηγουμένως ζωγράφιζε το πέλμα του.Ο Μανόλης Κουρτάκης πάνω στο τσαγκάρικο του και κάτω με την κορδελιάστρα, Μπικάκη, στην μηχανή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου