......Ύστερα από το πουθενά, μου ήρθε στο μυαλό, το ψωμί της γιαγιάς μου από το χωριό. Αυτό με το προζύμι, το ψημένο στο ξυλόφουρνο...άλλη υπέροχη ανάμνηση αυτή. Θυμάμαι την γιαγιά να ζυμώνει, ολόκληρη ιεροτελεστία...και γύρω από την σκάφη ένα κάρο κουτσούβελα..να περιμένουμε να τελειώσει....
Γιατί ξέραμε πως από εκείνο το ζυμάρι, θα έβγαιναν τα κουλουράκια μας πρώτα πρώτα από τα άλλα και πρώτα θα έμπαιναν και στο φούρνο, για να βγουν αχνιστά και να τα κάνουμε νααααα με τυρί και ντομάτα ...Τα φέρνω στο νου μου και μου τρέχουν τα σάλια..Τι με έπιασε....?
Η ΞΑΝΘΙΑ
2 σχόλια:
Όσοι, από τους νεώτερους προλάβαμε και τα ζήσαμε, είμαστε τυχεροί. Δυστυχώς αυτά, πάει, χάθηκαν...
Υπέροχες αναμνήσεις! Παρόλο τό ότι το μεγαλύτερο διάστημα τού χρόνου ζώ μακριά από την Κρήτη, είχα την ευκαιρία μικρή, λόγω παπούδων, να βιώσω τη ζωή στο χωριό, τίς δουλιές του παππού, το νοικοκυριό της γιαγιάς! Τίς βόλτες με τα γαιδουράκια, το πλατσούρισμα στίς γούρνες, το 'κατασπάραγμα' στίς ντοματιές τής γιαγιάς..χαχα!
Από ένα σημείο και μετά όμως όλα άλλαξαν.. Όποτε πλέον κατεβαίνω Χανιά, είτε στό χωριό είτε στήν πόλη, είναι τόσο δύσκολο να αφομοιώσω τίς τόσο γρήγορες αλλαγές που συμβαίνουν τόσο στόν τρόπο ζωής όσο καί στήν συμπεριφορά και στόν τρόπο σκέψης τών ανθρώπων, που σαστίζω.
Άλλα έχει μάθει κανείς καί άλλα κάθε φορά βρίσκει..
Αυτό και αν δέν είναι σφαλιάρες...
Δημοσίευση σχολίου