- Προθές τη νύχτα σε ’δα στον ύπνο μου κι εφόριες κατακόκκινα. Ήσουνε πολλά όμορφη, σαν τσοι καλύτερους καιρούς. Σε θώρουνα σ’ ένα ψηλό χαράκι. Με ξάνοιγες και μου ’κανες νοήματα πως είσ’ ευχαριστημένη. Φαινόσουνε πολλά χαρούμενη. Μα το χαράκι εψήλωνε, όλο κι εψήλωνε που σε μάκη ώρα δε σε διαντέριζα. Ήσουνε μική, μική σαν ένα πουλί. Κι αληθινά είχες φτερούγες, σε λίγη ώρα επέταξες κι απάνω σ’ αυτό εξύπνησα.
- Κι ίντα να λέει αυτό τ’ όνειρο, μα; .
- Το χαράκι ’ναι δύναμη, τα φτερά και το πέταμα δίδουν υγειά και κάλλη, και το κόκκινο ’ναι γλήγορο.
Γι’ αυτό τ’ όνειρο πήα στου Ταχτικού και μου το ξεδιάλυνε.
ΚΟΝΔΥΛΑΚΗΣ "Πρώτη αγάπη"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου