Τ΄ ΑΛΙΤΡΙΒΙΔΕΙΟ

- Πολλά τα έτη, μωρέ κοπέλια. Είντα κάνετε; Εγώ θωρώ κι ετοιμάζετε τη φάμπρικα.¨Έχετε σκοπό να λαδώσετε σύντομα;
- Ναι, μπάρμπα Στελιανάκη!
- Ε, καλά διάφορα και καλή δύναμη να μπέμπει ο Θεός.
- Καλά να΄σαι, κάτσε να ξεκουραστείς.
-Να κάτσω θέλει λιγάκι, γιατ΄ήρθα να σασε πω, ανε μπορείτε να μου βγάλετε τσ΄ελιές οφέτος επαέ!
- Δε γκατέω, ζάβαλε, είντα να σου πω. Έχουμες πολλά ονόματα και θα δούμε μεγάλο ζόρε.
- Κάμετε μου την χάρη. Επαέ μου σερβίρει. Είμαστε κοντογειτόνοι και δικοί. Εγώ θα βοηθώ και πότες-πότες στα σφιξίματα και θα πλερώνω και σα γκι ούλους!
- Θα κάνουμε κολάι. Θα σου τσι βγάλουμε, μα κατέεις ποιο είναι τ΄αντέτι μας επαέ; Κάθε νοικοκύρης αλέθει τσ΄ελιές του, γιατί η πέτρα είναι μονή, μεγάλος μύλος, κι έχουμε κοφινάδα. Απλώνουμε τσ΄ελιές στη στρώση γύρου-γύρου και ο πάσα είς ακολουθά του μουλαριού που γυρίζει με το σταβάρι το μύλο, πετά τσ΄ελιές με το φκυάρι και ξεγουλίζει. Το ίδιο κάνει και τσι πυρήνες, γιατί εμείς επαέ τσι βγάζουμε δυο φορές. Βγάνουμε ομπρός το λιόλαδο και ύστερα το πυρηνόλαδο........

Από το βιβλίο Κισαμίτικα νάκλια του Λυκούργου Καμηλάκη.

Φωτο 1 Ανυφαντής 2.3.4 απο το αλετριβιδειό του Αθανασάκη στα Λατζιανά.