Πριν μερικά χρόνια υπήρχε ένα καφενείο που το έλεγαν Ελβετία στο Καστέλι - πολλοί θα το θυμάστε- με πόρτες ανοικτές και το συρτάρι ξεκλείδωτο, την ίδια εποχή πολλοί μπακάληδες δεν έβαζαν τις πραμάτειες τους μέσα και ένα πανί αρκούσε για να τις φυλάει. Κανείς δεν είχε κλειδαριές ασφαλείας και κανείς δεν έβαζε κάμερες ή συναγερμούς για να προστατεύσει την περιουσία του. Στο μαγαζί του Σκουνάκη εκεί που είναι η εμπορική τράπεζα σήμερα, έβρισκες μετά τις 2-3 τα ξημερώματα, την κρέμα, το εκλεράκι, τον καφέ σου αλλά και τσιγάρα για όσους έμεναν "χαρμάνηδες".
Το πρωί καφέ, το βράδυ χαρτιά και ζάρια και τα ξημερώματα το στέκι των ξενύχτυδων.
Στην φωτογραφία μας που είναι τραβηγμένη στις αρχές του 70΄διακρίνονται απο έξω από το καφέ "Ελβετία" από αριστερά: Λουβιτάκης Εμμανουήλ, "Παπαληγούρας" Βογιατζάκης Ιωάννης, μια τουρίστρια περασιάρα και ο "Στρατηγός" Ανδρουλάκης Ν.
Y.Σ Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν, η αρπαχτεί έγινε λύση, φιλότιμο δεν υπάρχει, και το σπουδαιότερο δεν γνωρίζει ο ένας τον άλλο … πολλιογίναμε, άσε που πήραμε και πολλές κακές συνήθειες !!!!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου