.......Το χωριό δεν είναι μια μόδα από το πουθενά, είναι το φυσικό αγχολυτικό του κουρασμένου ξενιτεμένου, που θέλει να ξαναθυμηθεί ή ίσως να ανακαλύψει για πρώτη φορά πώς μυρίζει το ξύλο που καίγεται, τι γεύση έχει το φρέσκο χωριάτικο αβγό και πως φουσκώνει ο ελληνικός καφές στη χόβολη..........Το τζάκι του ξενώνα της γιαγιάς μας περιμένει αναμμένο για να λαγοκοιμηθούμε στον καναπέ, το θολωμένο από την πρωινή πάχνη παράθυρο για να το σκουπίσουμε ώστε να μας αποκαλυφθεί η θέα στο βουνό, το λευκό χωριάτικο βούτυρο για να το αλείψουμε στο ζεστό ζυμωτό ψωμί, η αγκαλιά των αγαπημένων μας προσώπων για να ζεσταθούμε . Μμμ... τέτοιο κόκορα με χυλοπίτες αν δεν το φάμε απο της γιαγιά μου τα χέρια από ποιόν θα τον φάμε;.......
Και φυσικά το πυρομάχι πάντα αναμμένο και όλα τα απαραίτητα κοντά ώστε να γλείφουμε και τα δακτύλια μας.....
1 σχόλιο:
ΑΧΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΑ ΕΖΗΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΣΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ?????????ΠΑΤΑΤΕΣ ΤΗΓΑΝΙΣΤΕΣ ΣΤΟ ΠΥΡΟΜΑΧΙ-ΚΑΛΛΙΤΣΟΥΝΙΑ ΣΕ ΛΑΜΑΡΙΝΑ ΣΤΟ ΠΥΡΟΜΑΧΙ-ΧΟΡΤΑ ΒΡΑΣΜΕΝΝΑ ΣΕ ΤΣΙΚΑΛΙ ΚΑΤΡΑΝΙ ΣΤΟ ΠΥΡΟΜΑΧΙ-ΣΦΟΥΓΓΑΤΟ ΣΕ ΚΑΝΑ ΠΑΛΙΟΤΗΓΑΝΟ ΣΤΟ ΠΥΡΟΜΑΧΙ.ΤΥΧΕΡΟΣ.ΚΑΙ ΠΟΥΝΕ ΠΙΑ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΥΡΩΔΙΕΣ??????????????
ΧΑΘΗΚΑΝΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
Δημοσίευση σχολίου