..........πήρα στο ένα χέρι ένα κομμάτι λευκό χαρτί και στο άλλο ένα παλιό μολύβι θαρρώ πως με το μολύβι αυτό κάποτε, σαν ήμουν μαθητής, ζωγράφιζα καρδιές μέσα στα σχολικά βιβλία....τις ώρες που οι μονότονες παραδόσεις των καθηγητών πάλευαν με την πρωινή μου νύστα.
Άρχισα λοιπόν να ζωγραφίζω ξανά…να διαφεντεύει η ψυχή μου με εικόνες τη γραφίδα..γραμμές ατίθασα σπαρμένες στο πειθαρχημένο λευκό.
Δεν ήξερα τι ζωγράφιζα, δεν ήθελα να ξέρω…άφησα απλά το χέρι για λίγο ελεύθερο, να φλερτάρει και να χορεύει πάνω στο χαρτί.
Κάποτε μ’άρεσε να ζωγραφίζω ζεύγη με μάτια…γεμάτα ενέργεια, αυστηρά μάτια, γεμάτα πάθος…για πολλά χρόνια τώρα στοιχειώνουν, σε κάποια σκοτεινή αποθήκη, τα μαθητικά μου τετράδια, παρέα με σκόρπιες σημειώσεις για τα sos στη Χημεία και στ’ Αρχαία.
Όταν το χέρι σταμάτησε κουρασμένο να κινεί το μολύβι, κοίταξα το χαρτί…
Άρχισα λοιπόν να ζωγραφίζω ξανά…να διαφεντεύει η ψυχή μου με εικόνες τη γραφίδα..γραμμές ατίθασα σπαρμένες στο πειθαρχημένο λευκό.
Δεν ήξερα τι ζωγράφιζα, δεν ήθελα να ξέρω…άφησα απλά το χέρι για λίγο ελεύθερο, να φλερτάρει και να χορεύει πάνω στο χαρτί.
Κάποτε μ’άρεσε να ζωγραφίζω ζεύγη με μάτια…γεμάτα ενέργεια, αυστηρά μάτια, γεμάτα πάθος…για πολλά χρόνια τώρα στοιχειώνουν, σε κάποια σκοτεινή αποθήκη, τα μαθητικά μου τετράδια, παρέα με σκόρπιες σημειώσεις για τα sos στη Χημεία και στ’ Αρχαία.
Όταν το χέρι σταμάτησε κουρασμένο να κινεί το μολύβι, κοίταξα το χαρτί…
.
Στην φωτογραφία μας ο Αποστόλης Κελαιδής ποζάρει στον μεγάλο αγιογράφο μας Αννουσάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου