βάλε το ντόμινο, γιαγιά και στο μπουρμπούλι τράβα να γλεντήσεις.
Περνάν τα χρόνια. Πήγαινε. Μη χάνεις τον καιρό.
Βρες εκεί μέσα κάναν νεαρό και κοίταξε μαζί του να μεθύσεις.
Τι κι αν σ’ άσπρισαν τα μαλλιά κι είναι τα δόντια σου λειψά.Πάντα ή καρδιά σου θα διψά για το τρελό μεθύσι της ψυχής σου,
η νύχτα απόψε ή τρελή καλή γιαγιά, για τ’ όργιο και σένα σε καλεί.
Ρούφα το νέκταρ της γλυκά κι αποκοιμήσου.
Και σαν διαβεί με το καλό το βράδυ τούτο το τρελό και δεις πώς γύρω χάρτινα έχτισες τα παλάτια σου και πώς σε νοιώσαν οι νεαροί αφού το σώμα δεν μπορεί μην κλαις, γιαγιά, μόν’ σφούγγισε τα δάκρυα από τα μάτια σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου