ΤΟ ΚΑΜΙΝΙ ΤΟΥ ΛΑΔΟΝΙΚΟΥ

..........χαρουπιές, σχινιές, τριμιθιές, μερσινιές, αντρουκλιές, ελιές, αγριελιές, πεύκα, λατζιές και μοσφιλιές. Τα κάρβουνα της λατζιάς άντεχουν περισσότερο και δεν σπινθηροβολούν, ενώ τα ξύλα της μοσφιλιάς, της χαρουπιάς, της βελανιδιάς και της σχινιάς δίνουν τα καλύτερης ποιότητας κάρβουνα. Για την κατασκευή των καρβούνων πρέπει να στηθεί ένα αυτοσχέδιο καμίνι, η νισκιά όπως την ονόμαζαν, με τα ίδια τα ξύλα και η όλη διαδικασία απαιτεί γνώση, εμπειρία και παρακολούθηση από την αρχή μέχρι το τέλος. Τα ξύλα τα έκοβαν σε τεμάχια του ενός ποδιού περίπου, ενώ το μέγεθος του καμινιού εξαρτιόταν από την ποσότητα των ξύλων που είχαν στη διάθεσή τους. Στο κέντρο έστηναν ένα χοντρότερο ξύλο μήκους 2μ. περίπου. Στη βάση του τοποθετούσαν ξερούς θάμνους (μαζιά, θρουμπιά κ.ά.), οι οποίοι αποτελούσαν το προσάναμμα. Μετά άρχιζε το στήσιμο των ξύλων: στην πρώτη στρώση χρησιμοποιούσαν λεπτά ξύλα για να μεταδίδεται εύκολα η φωτιά πρώτα σε αυτά. Από πάνω τοποθετούσαν πιο χοντρά ξύλα, αφήνοντας ένα χώρο κενό γύρω από τον κεντρικό πάσαλο που προαναφέρθηκε. Στο τέλος η νισκιά έπαιρνε ένα κωνικό ή πυραμιδικό σχήμα. ................
Στην φωτογραφία μας ο Λαδόνικος* στο καμίνι του στην Κουκουναρά

*Νταγκουνάκης Νικόλαος